لبخند سلامت

نتایج این تست معمولاً در یکی از سه دسته زیر قرار می‌ گیرد:

۱. نتیجه طبیعی (نرمال)

• یعنی هیچ سلول غیرطبیعی مشاهده نشده و نیازی به اقدام خاصی نیست.
• توصیه می‌ شود آزمایش بعدی طبق برنامه‌ ریزی پزشک انجام شود.

۲. نتیجه غیرطبیعی

• وجود سلول‌ های غیرطبیعی در دهانه رحم که ممکن است ناشی از عفونت، التهاب یا تغییرات پیش‌ سرطانی باشد.
• در این صورت، پزشک ممکن است آزمایش‌ های تکمیلی مانند کولپوسکوپی یا تست HPV را توصیه کند.

۳. نتیجه نامشخص

• ممکن است نمونه کافی نبوده باشد یا تغییرات جزئی مشاهده شده باشد که نیاز به بررسی بیشتر دارد.
• در برخی موارد، تکرار آزمایش پس از چند ماه پیشنهاد می‌ شود.

ارتباط بین تست پاپ اسمیر و ویروس HPV

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از عوامل اصلی سرطان دهانه رحم است. در بسیاری از کشورها، همراه با تست پاپ اسمیر، آزمایش HPV نیز انجام می‌ شود تا احتمال خطر ابتلا به سرطان بررسی گردد. اگر نتیجه تست ویروس اچ پی وی مثبت باشد، بررسی‌ های بیشتر مورد نیاز خواهد بود.

مزایای تست پاپ اسمیر

علاوه بر تشخیص هرگونه ناهنجاری در رحم، این آزمایش شامل فواید زیر نیز میباشد:

• تشخیص زودهنگام: امکان شناسایی سلول‌ های غیرطبیعی پیش از تبدیل شدن به سرطان
• کاهش مرگ‌ و میر: کاهش احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم با اقدامات پیشگیرانه
• آسان و بدون درد: انجام تست سریع، ساده و تقریباً بدون درد است.
• پوشش گسترده: مناسب برای اکثر زنان و توصیه‌ شده توسط متخصصان بهداشت و زنان

عوارض و محدودیت‌ های تست پاپ اسمیر

خطرات احتمالی برای انجام آن عبارتند از:

• نتایج نادرست: در برخی موارد ممکن است نتیجه منفی کاذب یا مثبت کاذب باشد.
• احساس ناراحتی: برخی از افراد ممکن است پس از انجام آزمایش دچار ناراحتی خفیف یا لکه‌ بینی شوند.
• نیاز به تست‌ های تکمیلی: اگر نتیجه غیرطبیعی باشد، آزمایش‌ های بیشتری لازم خواهد بود.

هر چند وقت یک‌ بار باید تست پاپ اسمیر انجام داد؟

طبق توصیه متخصصان، بهتر است طی مدت های زیر این آزمایش را انجام دهید:

• زنان ۲۱ تا ۲۹ سال باید هر ۳ سال یک‌ بار تست پاپ اسمیر انجام دهند.
• زنان ۳۰ تا ۶۵ سال می‌ توانند هر ۵ سال یک‌ بار همراه با آزمایش ویروس اچ پی وی این تست را انجام دهند.
• زنانی که تحت هیسترکتومی کامل قرار گرفته‌ اند یا بالای ۶۵ سال هستند، ممکن است نیازی به این آزمایش نداشته باشند.

بسیاری از افراد مبتلا به HPV هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند و این امر تشخیص ویروس را بدون آزمایش پزشکی دشوار می‌کند. با این حال، بسته به سویه، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• زگیل تناسلی: زگیل‌های کوچک، گوشتی یا گل کلمی شکل روی اندام تناسلی، مقعد یا نواحی اطراف آن.
• زگیل‌های رایج: برآمدگی‌های برجسته روی دست ها، انگشتان یا پاها.
• زگیل کف پا: زگیل‌های سخت و دانه دانه در کف پا.
• زگیل‌های مسطح: ضایعات کمی برجسته و صاف که معمولاً روی صورت، گردن یا پاها ظاهر می‌شوند.
• ضایعات پیش سرطانی: تغییرات غیر طبیعی سلولی که از طریق غربالگری‌های معمول، به ویژه در دهانه رحم تشخیص داده می‌شوند.

در صورت عدم درمان، HPV پرخطر می‌تواند طی چندین سال به سرطان تبدیل شود. عفونت‌های مداوم با HPV 16 و HPV 18 احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می‌دهند که هم‌چنان یک نگرانی عمده برای سلامت جهانی است.

HPV و سرطان

HPV عامل اصلی انواع مختلفی از سرطان است، از جمله:

• سرطان دهانه رحم: تقریباً همه موارد سرطان دهانه رحم با عفونت HPV مرتبط هستند.
• سرطان مقعد: در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV، شایع‌تر است.
• سرطان اوروفارنکس: سرطان‌های گلو مرتبط با اچ پی وی به ویژه در میان مردان افزایش یافته است.
• سرطان آلت تناسلی: اگرچه نادر است، برخی از سویه‌های HPV می‌توانند منجر به رشد بدخیم در آلت تناسلی شوند.
• سرطان واژن و فرج: نگرانی‌های کمتر شایع اما هم‌چنان قابل توجه سلامتی در بین زنان است.

غربالگری‌های منظم، مانند: تست پاپ اسمیر و تست اچ پی وی، نقش مهمی در تشخیص ناهنجاری‌های مراحل اولیه ایفا کرده که می‌تواند منجر به سرطان شود.

تشخیص و آزمایش

https://tamrino.ir/ آزمایش ویروس اچ پی وی معمولاً به عنوان بخشی از غربالگری‌‌های روتین STI انجام نمی‌‌شود، مگر اینکه فرد علائمی را نشان دهد یا پاپ اسمیر غیرطبیعی داشته باشد. روش‌های رایج تشخیصی عبارتند از:

• پاپ اسمیر: سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم را که ممکن است نشان دهنده تغییرات مرتبط با HPV باشند شناسایی می‌کند.
• آزمایش DNA اچ پی وی: وجود سویه‌های پرخطر HPV را در سلول‌های دهانه رحم شناسایی می‌کند.
• کولپوسکوپی: یک روش پیگیری برای افرادی که نتایج پاپ غیرطبیعی دارند، به پزشکان اجازه می‌دهد تا بافت دهانه رحم را از نزدیک بررسی کنند.

مردان به طور معمول برای این ویروس آزمایش نمی‌شوند، اگرچه پزشکان ممکن است معاینات بصری را برای زگیل انجام دهند و غربالگری را برای افراد در معرض خطر توصیه کنند.

در حالی که زگیل تناسلی ممکن است همیشه قابل توجه نباشد، برخی از علائم رایج عبارتند از:

برجستگی های کوچک به رنگ پوست در ناحیه تناسلی
خوشه های زگیل شبیه گل کلم
خارش یا ناراحتی در ناحیه آسیب دیده
خونریزی حین مقاربت (در برخی افراد)
افزایش ترشحات واژن در زنان
لکه های مرطوب و برجسته اطراف مقعد (در عفونت های مقعدی)
بسیاری از افراد ممکن است منتقل کننده ویروس زگیل تناسلی یا همان HPV بدون علائم قابل مشاهده باشند، که تشخیص پزشکی در این مواقع ضروری است.

روشهای تشخیص زگیل تناسلی در زنان

خانم ها ممکن است به زگیل تناسلی داخلی یا خارجی، از جمله در ناحیه فرج، واژن، دهانه رحم و ناحیه مقعد مبتلا شوند. زگیل ها به دلیل محل قرار گرفتنشان ممکن است همیشه قابل مشاهده نبوده و نیاز به غربالگری حرفه ای دارند.

خودآزمایی
زنان می‌ توانند زگیل‌ های خارجی را با بازرسی فرج و نواحی اطراف آن با استفاده از آینه بررسی کنند. در صورت مشاهده هرگونه رشد غیر طبیعی باید فورا به دکتر زنان مراجعه کنند.

معاینه بالینی
پزشک ممکن است یک بازرسی بصری از اندام تناسلی خارجی انجام دهد. اگر مشکوک به زگیل در نواحی داخلی باشد، آزمایشات تکمیلی لازم است.

پاپ اسمیر (غربالگری دهانه رحم)
آزمایش پاپ اسمیر به تشخیص تغییرات غیرطبیعی دهانه رحم ناشی از عفونت HPV کمک می کند. در حالی که به طور مستقیم زگیل را تشخیص نمی دهد، می تواند وجود ویروس اچ پی وی که از قبل وجود داشته را نشان دهد.

تست اسید استیک
در برخی موارد، پزشک ممکن است اسید استیک (محلول سرکه) را به ناحیه مشکوک بمالد. این باعث سفید شدن بافت های عفونی شده و زگیل ها را بیشتر نمایان می کند.

کولپوسکوپی و بیوپسی
اگر تغییرات غیرطبیعی دهانه رحم تشخیص داده شود، ممکن است کولپوسکوپی (معاینه بزرگ‌ نمایی دهانه رحم) انجام شود. یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) برای رد انواع پرخطر HPV مرتبط با سرطان دهانه رحم گرفته می شود.
https://rasekhoon.net/

به این موضوع توجه کنید که اگرچه لاپاراسکوپی یک روش کم تهاجمی است، همیشه هم به این معنی نیست که کاملا بدون خطر محسوب میشود. بسیاری از روش های جراحی سنتی را می توان با لاپاراسکوپی جایگزین کرد اما در موارد خاص ممکن است ریسک عمل به طور کامل کم نشود. جراح و متخصص بهترین کسانی هستند که میتوانند شما را در ارتباط با خطرات این روش راهنمایی کنند.

تفاوت لاپاراسکوپی و جراحی لاپاروسکوپیک چیست؟

می توان گفت که لاپاراسکوپی و عمل جراحی توسط لاپاروسکوپیک از نظر نحوه انجام شباهت های زیادی دارند. اما تفاوت اصلی آن‌ ها در هدف انجام این روش‌ ها می باشد. در طی لاپاراسکوپی، پزشک با استفاده از لاپاروسکوپ تنها به بررسی و تشخیص مشکلات احتمالی داخل بدن می پردازد. در حالی که در جراحی به همین نام، علاوه بر مشاهده، از ابزارهای جراحی نیز برای درمان و اصلاح مشکلات اندام‌ های داخلی استفاده می‌ شود. بسیاری از افراد این دو اصطلاح را به جای یکدیگر به کار می‌ برند، اما در عمل، تفاوت‌ های مهمی بین آن‌ ها وجود دارد.

امروزه پزشکان از لاپاراسکوپی در بسیاری از جراحی‌ های رایج استفاده می‌ کنند. در برخی موارد که بیماری پیچیده‌ تر است، ممکن است نیاز به جراحی سنتی یا “باز” با ایجاد برشی بزرگ‌ تر باشد. با این حال، به دلیل مزایای متعدد، از جمله کاهش هزینه‌ ها، بهبود سریع‌ تر بیمار و کاهش عوارض بعد از عمل، جراحی laparoscopic به گزینه‌ ای ترجیحی برای طیف گسترده‌ ای از جراحی‌ های عمومی تبدیل شده است.
https://clinic-hpv.blogspot.com/2025/02/blog-post_73.html

خطرات و عوارض

همانند تمام روش های تشخیصی یا جراحی پزشکی، این روش نیز ممکن است همراه با عوارض نادری باشد که در برخی از بیماران بروز میکند. از جمله خطرات احتمالی آن می‌ توان به خونریزی از محل برش جراحی، آسیب به اندام‌ های داخلی شکم و نشت گاز دی‌ اکسید کربن به قسمت‌ هایی غیر از حفره شکمی اشاره کرد.

ممکن است در برخی از بیماران که به شرایط خاص زیر مبتلا هستند، لاپاراسکوپی انجام نشود:

• وجود توده‌ های سرطانی پیشرفته روی دیواره شکم
• ابتلا به سل مزمن یا طولانی‌ مدت
• اختلالات خونی مانند کاهش پلاکت خون (ترومبوسیتوپنی) که منجر به مشکلات انعقادی می‌ شود
• داشتن مقدار زیادی بافت اسکار (چسبندگی‌ های داخلی) ناشی از جراحی‌ های قبلی
• مصرف داروهای رقیق‌ کننده خون که خطر خونریزی را افزایش می‌ دهند

برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به هموروئید، ورزشکاران می توانند استراتژی های زیر را اتخاذ کنند:

• هیدراته بمانید: برای اطمینان از نرمی مدفوع و جلوگیری از یبوست، مقدار زیادی آب بنوشید.

• مصرف فیبر را افزایش دهید: غذاهای پر فیبر مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل را در رژیم غذایی بگنجانید تا حرکات روده سالم را تقویت کنید.

• تکنیک های صحیح بلند کردن را تمرین کنید: با استفاده از فرم مناسب و بارهای مناسب در حین وزنه برداری از زور زدن خودداری کنید.

• از نشستن استراحت کنید: بین نشستن و ایستادن به طور متناوب، به خصوص در طول جلسات تمرینی که شامل حالت نشستن طولانی مدت است.

• بهداشت و لباس: لباس های ضد رطوبت بپوشید و بهداشت را رعایت کنید تا تحریکات و عفونت ها کاهش یابد.

گزینه های درمانی برای هموروئید

درمان هموروئید از درمان های خانگی محافظه کارانه تا مداخلات پزشکی بسته به شدت بیماری متغیر است. رویکردهای رایج عبارتند از:

• درمان‌ فوری هموروئید در خانه: حمام‌ های گرم، کرم‌ های بدون نسخه و داروهای ضد التهاب می‌ توانند علائم را تسکین دهند.

• تغییرات رژیم غذایی: اتخاذ یک رژیم غذایی با فیبر بالا و هیدراته ماندن بدن می تواند حرکات روده را کاهش دهد.

• روش های کم تهاجمی: گزینه هایی مانند بستن باند لاستیکی، اسکلروتراپی یا انعقاد مادون قرمز ممکن است برای بواسیر های عود کننده در ورزشکاران توصیه شود.

• عمل جراحی: در موارد شدید، هموروئیدکتومی یا منگنه با هموروئیدوپکسی ممکن است ضروری باشد.

• ملاحظات ذهنی و عاطفی

مقابله با بواسیر می تواند از نظر ذهنی برای ورزشکارانی که ممکن است در طول دوره ورزشی بوده یا در دوره رژیم غذایی خاصی هستند، مضر باشد. برای ورزشکاران بسیار مهم است که با یک ذهنیت باز با این وضعیت برخورد کنند و به موقع به دنبال مشاوره پزشکی باشند. ارتباط صادقانه با مربیان و متخصصان مراقبت های بهداشتی می تواند مدیریت موثر را تسهیل کرده و از عوارض طولانی مدت جلوگیری کند.

نگاهی دقیق تر به ورزش های مرتبط با بیماری بواسیر

ورزش های مختلف سطوح مختلفی از خطر ابتلا به هموروئید را به همراه دارند. به عنوان مثال، دوچرخه سواران اغلب به دلیل نشستن طولانی مدت و اصطکاک تحت فشار قرار می گیرند که آنها را بیشتر مستعد می کند. وزنه برداران در هنگام بلند کردن وزنه با افزایش فشار در ناحیه لگن مواجه می شوند. در همین حال، دوندگان ممکن است به دلیل تعریق و حرکات تکراری دچار سوزش و خشکی شوند. درک این خطرات خاص ورزشی امکان راهبردهای پیشگیری هدفمند را فراهم می کند.

نقش بهبودی و استراحت

ورزشکاران باید استراحت و ریکاوری را برای مدیریت یا پیشگیری از هموروئید در اولویت قرار دهند. خواب کافی، استراحت های برنامه ریزی شده از تمرینات شدید، و گنجاندن روزهای استراحت می تواند فشار کلی بر بدن را کاهش دهد. تمرین‌ های کشی که با افزایش گردش خون در بدن همراه هستند مانند یوگا، حرکات کششی و فیزیوتراپی نیز می‌ توانند گردش خون را بهبود بخشیده و علائم را کاهش دهند.
ادامه مطلب درمان بواسیر در ورزشکاران

بله. بیش از ۱۲ سال نظارت بر ایمنی این واکسن ها نشان می دهد که هیچ عارضه جانبی جدی ایجاد نکرده اند. شایع ترین مشکلات، درد مختصر و سایر علائم موضعی در محل تزریق بوده است. این مشکلات مشابه مشکلاتی بوده که معمولاً با سایر واکسن ها تجربه می شود.

سازمان وزارت و بهداشت بررسی ایمنی عوارض جانبی نامطلوب مربوط به ایمن سازی Gardasil را که از زمان صدور مجوز واکسن به سیستم گزارش رویدادهای نامطلوب واکسن گزارش شده است، انجام دادند. میزان عوارض جانبی نامطلوب با آنچه در مطالعات ایمنی انجام شده قبل از تایید واکسن مشاهده شده بود، مطابقت داشت و مشابه موارد مشاهده شده در سایر واکسن ها بود. آخرین بررسی داده های ایمنی برای واکسن های HPV همچنان نشان می دهد که این واکسن ها ایمن هستند.

غش های ناگهانی گاهی مانند سایر واکسن ها با گارداسیل مشاهده می شود. گاهی اوقات سقوط پس از غش ممکن است باعث صدمات جدی مانند ضربه به سر شود. با نشستن فرد تا ۱۵ دقیقه پس از واکسیناسیون تا حد زیادی می توان از این موارد جلوگیری کرد. برای جلوگیری از سقوط و صدمات، همه دریافت کنندگان واکسن باید در حالت نشسته یا دراز کشیده بمانند و به مدت ۱۵ دقیقه پس از واکسیناسیون از نزدیک تحت نظر باشند.

چه کسانی باید واکسن اچ پی وی دریافت کنند؟

• واکسیناسیون در برابر ویروس اچ پی وی به طور بالقوه برای سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی توصیه می شود. تزریق واکسن HPV را می توان از سن ۹ سالگی شروع کرد. همه نوجوانان پیش از نوجوانی به واکسیناسیون HPV نیاز دارند، بنابراین از عفونت های پاپیلومای انسانی که می تواند باعث سرطان در آینده شود، محافظت می شوند.

• نوجوانان و بزرگسالان تا سن ۲۶ سال که سری واکسن HPV را شروع یا به اتمام نرسانده اند نیز به واکسیناسیون HPV نیاز دارند.

چه کسانی نباید واکسن Hpv دریافت کنند؟

در مورد هر گونه آلرژی شدید به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از افراد نباید برخی از واکسن های اچ پی وی را دریافت کنند اگر:

•  آیا تا به حال واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی به هر یک از مواد تشکیل دهنده واکسن HPV یا دوز قبلی واکسن HPV داشته اید.

•  مخمر به آلرژی (گارداسیل ۹).

•  بارداری

واکسن های گارداسیل برای کودکانی که بیماری خفیف دارند بی خطر است. این شامل کسانی می‌ شود که تب کم‌ تر از ۱۰۱ درجه، سرماخوردگی، آبریزش بینی یا سرفه دارند. افراد مبتلا به بیماری متوسط ​​یا شدید باید صبر کنند تا بهبودی پیدا کنند.

عوارض احتمالی 

بسیاری از افرادی که واکسن HPV دریافت می کنند، هیچ عارضه جانبی ندارند. برخی افراد گزارش می دهند که عوارض جانبی بسیار خفیفی دارند، مانند درد بازوی ناشی از تزریق.
https://wikidarman.com/

شایع ترین عوارض جانبی واکسن زگیل تناسلی معمولاً خفیف است و شامل موارد زیر است:

•  درد، قرمزی یا تورم در بازوی محل تزریق واکسن

• تب

• سرگیجه یا غش (غش بعد از هر واکسن، از جمله واکسن HPV، در بین نوجوانان بیشتر از سایرین است)

• سردرد یا احساس خستگی

• حالت تهوع

• درد عضلانی یا مفصلی

به این نکته توجه کنید که برای جلوگیری از غش و صدمات ناشی از غش، نوجوانان باید در هنگام واکسیناسیون بنشینند یا دراز بکشند. آنها همچنین باید به مدت ۱۵ دقیقه پس از ضربه زدن همین کار را انجام دهند.

اچ پی وی یک عفونت ویروسی بسیار شایع در دنیا است. همین موضوع باعث شده که به رایج ترین بیماری مقاربتی در جهان تبدیل شود. از مهم ترین خطرات این بیماری می توان به این موضوع اشاره کرد که می تواند در مراحل بعدی گسترش باعث سرطان شود. سالانه حدود ۱۳ میلیون نفر از جمله نوجوانان به این ویروس مبتلا می شوند. شما می توانید با واکسن HPV از کودکان خود در برابر این سرطان ها محافظت کنید.

آیا واکسن های گارداسیل HPV ایمن هستند؟

بله. بیش از ۱۲ سال نظارت بر ایمنی این واکسن ها نشان می دهد که هیچ عارضه جانبی جدی ایجاد نکرده اند. شایع ترین مشکلات، درد مختصر و سایر علائم موضعی در محل تزریق بوده است. این مشکلات مشابه مشکلاتی بوده که معمولاً با سایر واکسن ها تجربه می شود.

سازمان وزارت و بهداشت بررسی ایمنی عوارض جانبی نامطلوب مربوط به ایمن سازی Gardasil را که از زمان صدور مجوز واکسن به سیستم گزارش رویدادهای نامطلوب واکسن گزارش شده است، انجام دادند. میزان عوارض جانبی نامطلوب با آنچه در مطالعات ایمنی انجام شده قبل از تایید واکسن مشاهده شده بود، مطابقت داشت و مشابه موارد مشاهده شده در سایر واکسن ها بود. آخرین بررسی داده های ایمنی برای واکسن های HPV همچنان نشان می دهد که این واکسن ها ایمن هستند.

غش های ناگهانی گاهی مانند سایر واکسن ها با گارداسیل مشاهده می شود. گاهی اوقات سقوط پس از غش ممکن است باعث صدمات جدی مانند ضربه به سر شود. با نشستن فرد تا ۱۵ دقیقه پس از واکسیناسیون تا حد زیادی می توان از این موارد جلوگیری کرد. برای جلوگیری از سقوط و صدمات، همه دریافت کنندگان واکسن باید در حالت نشسته یا دراز کشیده بمانند و به مدت ۱۵ دقیقه پس از واکسیناسیون از نزدیک تحت نظر باشند.

چه کسانی باید واکسن اچ پی وی دریافت کنند؟

• واکسیناسیون در برابر ویروس اچ پی وی به طور بالقوه برای سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی توصیه می شود. تزریق واکسن HPV را می توان از سن ۹ سالگی شروع کرد. همه نوجوانان پیش از نوجوانی به واکسیناسیون HPV نیاز دارند، بنابراین از عفونت های پاپیلومای انسانی که می تواند باعث سرطان در آینده شود، محافظت می شوند.

• نوجوانان و بزرگسالان تا سن ۲۶ سال که سری واکسن HPV را شروع یا به اتمام نرسانده اند نیز به واکسیناسیون HPV نیاز دارند.

چه کسانی نباید واکسن Hpv دریافت کنند؟

در مورد هر گونه آلرژی شدید به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از افراد نباید برخی از واکسن های اچ پی وی را دریافت کنند اگر:

•  آیا تا به حال واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی به هر یک از مواد تشکیل دهنده واکسن HPV یا دوز قبلی واکسن HPV داشته اید.

•  مخمر به آلرژی (گارداسیل ۹).

•  بارداری

واکسن های گارداسیل برای کودکانی که بیماری خفیف دارند بی خطر است. این شامل کسانی می‌ شود که تب کم‌ تر از ۱۰۱ درجه، سرماخوردگی، آبریزش بینی یا سرفه دارند. افراد مبتلا به بیماری متوسط ​​یا شدید باید صبر کنند تا بهبودی پیدا کنند.
اهمیت تزریق واکسن زگیل تناسلی برای جوانان و نوجوانان

عوارض احتمالی 

بسیاری از افرادی که واکسن HPV دریافت می کنند، هیچ عارضه جانبی ندارند. برخی افراد گزارش می دهند که عوارض جانبی بسیار خفیفی دارند، مانند درد بازوی ناشی از تزریق.

شایع ترین عوارض جانبی واکسن زگیل تناسلی معمولاً خفیف است و شامل موارد زیر است:

•  درد، قرمزی یا تورم در بازوی محل تزریق واکسن

• تب

• سرگیجه یا غش (غش بعد از هر واکسن، از جمله واکسن HPV، در بین نوجوانان بیشتر از سایرین است)

• سردرد یا احساس خستگی

• حالت تهوع

• درد عضلانی یا مفصلی

درک علل زمینه ای برچسب های پوستی مقعدی می تواند به مدیریت موثر آنها کمک کند. عوامل متعددی در رشد آنها در دوران بارداری نقش دارند:

• تغییرات هورمونی: بارداری باعث نوسانات هورمونی قابل توجهی می شود، به ویژه افزایش استروژن و پروژسترون. این تغییرات هورمونی می تواند منجر به افزایش خاصیت ارتجاعی پوست شود و ممکن است باعث رشد تگ های پوستی شود.
• افزایش جریان خون: زنان باردار افزایش حجم و گردش خون را تجربه می کنند که می تواند منجر به احتقان رگ های خونی در ناحیه مقعد شود. این عروق می تواند به تشکیل برچسب های پوستی کمک کند.
• افزایش وزن: افزایش وزن مرتبط با بارداری می تواند اصطکاک را در مناطقی که پوست به پوست یا لباس ساییده می شود، افزایش دهد و منجر به ایجاد برچسب پوستی شود.
• یبوست و زور زدن: بسیاری از زنان باردار به دلیل تغییرات هورمونی و تنظیم رژیم غذایی دچار یبوست می شوند. زور زدن در حین اجابت مزاج می تواند فشاری را در اطراف ناحیه مقعد ایجاد کرده و به تشکیل اسکین تگ های مقعدی کمک کند.
• استعداد ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به ایجاد برچسب های پوستی داشته باشند که می تواند در دوران بارداری تشدید شود.

تشخیص اسکین تگ های مقعدی در بارداری

تشخیص برچسب های پوستی مقعدی معمولاً شامل معاینه فیزیکی توسط پزشک است. در طول این معاینه، دکتر توده ها را بررسی کرده و . برای زنان باردار ضروری است که هر گونه نگرانی در مورد تغییرات در بدن خود را با پزشکان در میان بگذارند.

در برخی موارد، متخصص زنان یا آنورکتال که به او مراجعه کردید، ممکن است آزمایش‌ های اضافی را برای رد سایر بیماری‌ هایی که می‌ توانند مشابه اسکین تگ های مقعدی به نظر برسند، مانند هموروئید، زگیل مقعدی یا مسائل جدی‌ تر پوستی انجام دهند.

در این بین شبیه ترین بیماری به اسکین تگ ها زگیل های تناسلی در مقعد است. که برای پاسخ به سوال از کجا بفهمیم زگیل تناسلی داریم،  می توانید به قسمت مربوطه مراجعه کنید.

روش های درمان اسکین تگ مقعدی در بارداری

برای اکثر زنان، برچسب های پوستی مقعد در دوران بارداری نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه آزاردهنده یا همراه با علائم دیگر باشند. در اینجا چند استراتژی مدیریتی وجود دارد:

• رعایت بهداشت: حفظ بهداشت خوب در ناحیه مقعد می تواند به جلوگیری از تحریک و ناراحتی مرتبط با برچسب های پوستی کمک کند. تمیز کردن ملایم با آب و صابون ملایم در حین استحمام توصیه می شود.
• اجتناب از تحریک: پوشیدن لباس های گشاد و اجتناب از لباس های زیر تنگ می تواند اصطکاک اطراف ناحیه مقعد را کاهش دهد. علاوه بر این، استفاده از دستمال توالت نرم یا دستمال مرطوب می تواند به به حداقل رساندن تحریک در حین حرکات روده کمک کند.
• تنظیم رژیم غذایی: برای کاهش یبوست، زنان باردار باید روی یک رژیم غذایی پرفیبر غنی از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و هیدراتاسیون کافی تمرکز کنند. این مورد می تواند به کاهش فشار در حین حرکات روده کمک کند.
• درمان‌ های موضعی: کرم‌ های بدون نسخه که برای تسکین درد هموروئید تولید شده‌ اند، ممکن است در صورت وجود تحریک یا خارش، احساس آرامش موقتی ایجاد کنند.
• زگیل تناسلی چیست - پارت نیوز

نخوردن فیبر کافی در بارداری میتواند بر گوارش شما تاثیر مخربی گذاشته و منجر به عوارضی مانند یبوست بارداری، شقاق مقعدی، بواسیر یا هموروئید شود. 
مصرف غذاهای غنی از فیبر در دوران بارداری و شیردهی به ارتقای سلامت قلب، کاهش خطر دیابت، پیشگیری از یبوست و همچنین کاهش خطر ابتلا به پره اکلامپسی، همراه با تهیه غذای غنی از مواد مغذی با چگالی انرژی کم کمک می کند.
در ادامه به بررسی شایع ترین عارضه یعنی شقاق مقعدی در بارداری می پردازیم.
 

عوارض شقاق مقعدی در بارداری

 
هنگامی که باردار هستید، سطح پروژسترون شما افزایش می یابد. در نتیجه حجم خون افزایش می یابد. به همین دلیل است که بسیاری از زنان باردار به یکی از دو بیماری شقاق مقعدی یا هموروئید ملتهب مبتلا هستند.
شقاق مقعدی می تواند به خصوص در دوران بارداری ناراحت کننده باشد، و در حالی که اغلب قابل کنترل است، می تواند منجر به عوارض متعددی شود. در اینجا برخی از عوارض احتمالی مرتبط با شقاق مقعدی در زنان باردار آورده شده است:
   1- درد مزمن: شقاق های مداوم می تواند منجر به درد و ناراحتی مداوم شود و بر فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی تاثیر بگذارد.
   2- عفونت: اگر شقاق عمیق شود یا به درستی از آن مراقبت نشود، خطر عفونت وجود دارد که می تواند بهبودی را پیچیده کند.
   3- تشکیل آبسه در مقعد: در برخی موارد، شقاق درمان نشده ممکن است منجر به تشکیل آبسه مقعدی شود که نیاز به مداخله جراحی دارد.
   4- هموروئید: زور زدن به دلیل درد ناشی از شقاق می تواند باعث تشدید یا ایجاد هموروئید شود.
   5- بی اختیاری مدفوع: در بیماران شدید، شقاق مزمن می تواند بر عضلات اسفنکتر مقعد تأثیر بگذارد و به طور بالقوه منجر به بی اختیاری مدفوع شود.
   6- تأثیر روانی: درد و ناراحتی مزمن می تواند منجر به اضطراب و استرس شود و بر سلامت کلی فرد باردار تاثیر بگذارد.
   7- تاثیر بر زایمان: درد شدید ناشی از شقاق مقعد ممکن است فشار دادن زن را در حین زایمان دشوار کند و به طور بالقوه روند زایمان را پیچیده کند.
   8- مسائل تغذیه ای: ناراحتی در حین اجابت مزاج ممکن است منجر به تغییر رژیم غذایی یا اجتناب از غذاهای غنی از فیبر شود که به یبوست و بدتر شدن شقاق کمک می کند.
https://www.itna.ir/
درباره روشهای درمان شقاق بارداری بخوانید: https://cliniczarei.com/articles/%d8%b4%d9%82%d8%a7%d9%82-%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c/