فیستول

آبسه آنورکتال یک کیسه عفونی پر از چرک است که در نزدیکی مقعد یا رکتوم یافت می‌شود. آبسه ها ممکن است در هر جای بدن ایجاد شوند ولی وقتی در قسمت رکتوم به وجود آمده و بترکند، به دنبال آنها فیستول ایجاد می‌شوند. حال اگر این سوال را دارید که فیستول چیست و از کجا باید فهمید که آبسه تبدیل به فیستول شده است؟، با ما همراه باشید تا به این موضوع بپردازیم.

علت آبسه مقعد چیست؟

بسیاری از غدد در داخل مقعد بدن یافت می شوند. اگر یکی از این غدد مسدود شود، ممکن است عفونی شوند، آبسه ایجاد می شود. آبسه آنورکتال مجموعه ای از چرک زیر پوست در ناحیه مقعد و رکتوم است.

آبسه پری آنال شایع ترین نوع آبسه مقعدی است. این آبسه ها می توانند باعث ناراحتی قابل توجهی برای بیماران شوند. آنها در لبه مقعد قرار دارند و در صورت عدم درمان می توانند به فضای ایسکیوآنال یا فضای بین اسفنکتریک گسترش یابند زیرا این نواحی با فضای پری آنال پیوسته هستند.

فیستول چیست؟

فیستول مقعدی (همچنین فیستول آنورکتال نیز نامیده می شود) می تواند در نتیجه یک آبسه اولیه مقعدی که به طور کامل بهبود نیافته است ایجاد شود. این می تواند در 50٪ از بیمارانی که با عفونت آبسه مراجعه می کنند رخ دهد. گاهی اوقات، غدد کوچک طبیعی موجود در داخل کانال مقعد ممکن است مسدود شده و عفونی میشوند که آبسه ها را به وجود می آورند. 

فیستول تونلی است که غدد عفونی در کانال مقعد را تشکیل داده و به آبسه زیر پوست متصل می کند. ایجاد عفونت و فیستول معمولاً به دلیل عادات روده فرد یا نحوه پاکسازی فرد پس از اجابت مزاج ایجاد می شود. شرایط دیگری وجود دارد که می تواند فرد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فیستول آنورکتال قرار دهد، مانند بیماری کرون، سابقه پرتوهای لگنی، ترومای آنورکتال و سرطان آنورکتال.

علت ایجاد فیستول چیست؟

پس از تخلیه آبسه، ممکن است تونلی باقی بماند که غده مقعدی را که از آن آبسه به وجود آمده به پوست متصل می کند. اگر این اتفاق بیفتد، زهکشی مداوم از دهانه بیرونی ممکن است نشان دهنده پایداری این تونل فیستول باشد. اگر دهانه بیرونی تونل بهبود یابد، ممکن است آبسه های مکرر ایجاد شود.

علائم آبسه و فیستول مقعدی چیست؟

https://www.didarnews.ir بیمار مبتلا به آبسه ممکن است درد، قرمزی یا تورم در ناحیه موضعی اطراف کانال مقعد داشته باشد. این عارضه ممکن است در طی یک دوره چند یا چند روزه ایجاد شود. عموما خستگی، تب و لرز نیز شایع است. با افزایش فشار و حجم عفونت، پوست ممکن است در این ناحیه پاره شده و چرک عفونت آزاد شود. تقریباً در 50٪ از افرادی که دچار فیستول می شوند، ناحیه عفونت آبسه اصلی به طور دوره ای متورم شده و برای تخلیه باز می شود. این عارضه می تواند به شکل یک چرخه مداوم تکرار شود.

• روش لیفت LIFT (بسته شدن مجرای فیستول بین اسفنکتری). این روش جراحی برای فیستول هایی است که از عضلات اسفنکتر عبور می کنند. که شامل بستن یک انتهای فیستول قبل از باز کردن فیستول، بین عضلات اسفنکتر است.
• ابلیشن آندوسکوپی این روش شامل عبور یک دوربین کوچک در امتداد فیستول و استفاده از یک الکترود برای سوزاندن بافت داخل فیستول، قبل از مهر و موم کردن آن است.
• لیزر درمانی. در این روش از لیزر درمانی برای تخریب و آب بندی فیستول استفاده می شود. شواهد محدودی در مورد اینکه چقدر خوب کار می کند وجود دارد.

درباره جراحی فیستول مقعدی

انواع مختلفی از روشهای جراحی برای درمان فیستول مقعدی وجود دارد. تمام راههای جراحی فیستول مقعدی با هدف خلاص شدن از شر فیستول انجام می شود، در حالی که آسیب کمتری به عضلات اسفنکتر اطراف مقعد ممکن می شود. این ماهیچه‌ها به شما اجازه می‌دهند تا زمانی که مدفوع دارید بتوانید خودتان را کنترل کنید، بنابراین اگر آسیب ببینند، می‌تواند منجر به از دست دادن کنترل (بی اختیاری) شود.
پس از اینکه جراح شرایط را ارزیابی کرد، با شما در مورد گزینه های درمانی، خطرات و فواید هر کدام، و آنچه برای شما توصیه می کند، صحبت خواهد کرد. انتخاب روش بستگی به این دارد که فیستول شما دقیقاً کجاست و آیا عضله اسفنکتر را درگیر کرده یا خیر.
دکتر متخصص دقیقاً توضیح می دهد که در طول عمل چه اتفاقی می افتد، چه چیزی پس از آن انتظار می رود و خطر عوارض احتمالی وجود دارد.

 

علائم فیستول مقعدی

علائم فیستول مقعدی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ترشحات از دهانه فیستول در پوست، که ممکن است به صورت یک سوراخ یا توده احساس کنید. ممکن است چرک یا خون در آن وجود داشته باشد.
• درد، ناراحتی و تورم در داخل و اطراف مقعد
• اسهال
• تحریک پوست اطراف مقعد

این علائم همیشه به دلیل فیستول مقعدی ایجاد نمی شوند، اما اگر آنها را دارید، به پزشک عمومی مراجعه کنید.

 

تشخیص فیستول مقعدی

درمان آبسه مقعدی و فیستول پیچیده

پزشک عمومی در مورد علائم شما می پرسد و ممکن است بیمار را در صورت لزوم معاینه کند. پزشک عمومی ممکن است بتواند دهانه فیستول مقعدی را در پوست اطراف پایین (مقعد) ببیند که به دهانه خارجی معروف است. همچنین ممکن است با وارد کردن انگشت خود به آرامی در مقعد علائم بیشتر را بررسی کنند. پزشک عمومی در صورتی که تشخیص دهد، بیمار را برای بررسی و درمان بیشتر به یک جراح کولورکتال ارجاع میدهد.
در صورتی که تشخیص واضح نباشد، یا اگر فیستول پیچیده با چندین راه دارید، ممکن است جراح شما نیاز به انجام آزمایش‌ها و معاینات اضافی داشته باشد.
این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسکن اولتراسوند از مقعد ، با استفاده از یک کاوشگر که جراح شما به آرامی پایین شما را قرار می دهد
• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).

 

دیگر نباید عفونت یا درد داشته باشید. انواع مختلفی از روشهای جراحی برای درمان فیستول مقعدی وجود دارد. تمام راه های درمان فیستول مقعدی با هدف خلاص شدن از اذیت ها و عوارض آن انجام می شود، در حالی که باید آسیب کمتری به عضلات اسفنکتر اطراف پایین (مقعد) برسد. این ماهیچه‌ها به شما اجازه می‌دهند تا زمانی که مدفوع دارید بتوانید به خوبی کنترل داشته باشید. بنابراین اگر آسیب ببینند، می‌تواند منجر به از دست دادن کنترل در دفع (بی اختیاری) شود.

After your surgeon has assessed you, they’ll talk to you about your treatment options, the risks and benefits of each, and what they recommend for you. This will depend on where exactly your fistula is and whether it involves any of the sphincter muscle.

https://www.bupa.co.uk/health-information/digestive-gut-health/anal-fistula-surgery

پس از اینکه جراح شما را قبل از عمل معاینه کرد، با شما در مورد گزینه های درمانی، خطرات و فواید هر کدام، و آنچه برای شما توصیه می کند، صحبت خواهد کرد. انتخاب روش درمان بستگی به این دارد که فیستول دقیقاً کجاست و آیا عضله اسفنکتر را درگیر می کند یا خیر.

طی این ویزیت، جراح برای شما دقیقاً توضیح می دهد که در طول عمل چه اتفاقی می افتد، چه چیزی پس از آن انتظار می رود و خطر عوارض احتمالی وجود دارد. هر سوالی دارید حتما بپرسید و در صورت نیاز زمان بیشتری برای تصمیم گیری بخواهید. اگر از ادامه روند راضی هستید، از شما خواسته می شود که یک فرم رضایت نامه را امضا کنید. بنابراین مهم است که مطمئن شوید همه چیز را درک کرده اید.

آیا جایگزینی برای جراحی فیستول وجود دارد؟

اکثر فیستول های مقعدی بدون جراحی بهبود نمی یابند.

این عمل معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، اما تکنیک های مختلف بیهوشی امکان پذیر است. عمل معمولاً بین 15 تا 30 دقیقه طول می کشد.

برای کاهش خطر بی اختیاری روده (زمانی که بدون اینکه بخواهید مدفوع را دفع می کنید)، درمان شما ممکن است شامل چندین عمل در طول چند ماه باشد.

نوع جراحی مورد نیاز شما به محل فیستول بستگی دارد. که خلاصه به موارد زیر می شود:

• اگر فیستول زیر عضلات اسفنکتر باشد یا از قسمت پایینی عضلات اسفنکتر (عضلات اطراف کانال مقعدی که هنگام باز کردن روده کنترل می‌شوند) باشد، جراح فیستول را روی پوست شما بریده و زخم شما را باز می‌گذارد تا بتواند بهبود یابد. با بافت سالم
• اگر فیستول دارای شاخه هایی است که از قسمت فوقانی عضلات اسفنکتر عبور میکنند، جراح ممکن است در عوض یک بخیه مخصوص (به نام بخیه ستون) در فیستول قرار دهد تا به راحتی مانند چرک تخلیه شود. فیستول ممکن است برای درمان با چسب مخصوص، گیره یا پلاگین ساخته شده از بافت روده مناسب باشد.
• اگر فیستول به بالای عضلات اسفنکتر شما برسد، ممکن است نیاز به کولوستومی موقت (باز شدن روده بزرگ شما روی پوست) داشته باشید. با این حال، این روش رایج نیست.
• منبع

فیستول رکتوواژینال یک سوراخ تونل مانند است که بین واژن و راست روده ایجاد می شود. واژن شما لوله ای بوده که رحم را به فرج (نوع تناسلی خارج از بدن) متصل می کند. رکتوم بخشی از دستگاه گوارش شماست که روده بزرگ (کولون) را به مقعد متصل می کند. مدفوع و گاز را نگه داشته تا زمانی که بدن شما آنها را آزاد کند.

در فیستول رکتوواژینال، آسیب به بافت واژن باعث مرگ بافت و ایجاد سوراخ (فیستول) می شود. این دهانه به مدفوع و گاز روده اجازه ورود به واژن را می دهد. فیستول رکتوواژینال نوعی فیستول واژن است.

علائم فیستول چیست؟

فیستول مقعدی با توجه به اینکه در کدام ناحیه از مقعد به سطح پوست رسیده و چه مدت زمانی از ایجاد آن می‌گذرد می‌تواند علائم و نشانه های گوناگونی را در بدن افراد از خود به  جای بگذارد.

بارز ترین نشانه آن وجود سوراخی ملتهب در اطراف مقعد است که اصولا شما قادر به دیدن آن نیستید.

از مهم ترین علائم فیستول مقعدی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• التهاب پوست اطراف مقعد که ناشی از عفونت و تخریب بافت های اطراف ناحیه‌ی مقعد و خروج ترشحات چرک آلود است.
• خروج ترشحات بدبو از محل فیستول که ناشی از ترشحات بد بوی مدفوع و چرک است.
• درد که با ریتم  ثابت و یا ضربان دار همراه با احساس سوزش به هنگام نشستن، حرکت کردن، اجابت مزاج و سرفه در مقعد و اطراف آن حس می‌شود.
• وجود آبسه های مکرر و دائمی در اطراف مقعد
• بی اختیاری در کنترل مدفوع و گاز روده
• تورم و قرمزی اطراف ناحیه‌ی مقعد که ناشی از تجمع چرک و عفونت است.
• تب که ناشی از گسترش عفونت در بدن است.
• مشاهده‌ی سوراخ فیستول در پوست اطراف ناحیه‌ی مقعد

فیستول رکتوواژینال چقدر شایع است؟

سالانه حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر در سراسر جهان به فیستول واژن مبتلا می شوند. احتمال ابتلا به فیستول رکتوواژینال در کشورهایی با مراکز پزشکی محدود بیشتر است.

این فیستول ها ممکن است پس از زایمان های طولانی مدت واژینال که چند روز طول می کشد ایجاد شوند. فشاری که کودک شما به دیواره واژن فشار می آورد می تواند جریان خون را کاهش دهد و باعث مرگ بافت شود. در نتیجه در این بافت ها سوراخ هایی ایجاد شده که می توانند این عضو از بدن را به نواحی مجاور آن منتقل کنند.

علت به وجود آمدن

virtualdr.ir ضربه به بافت واژن جریان خون را متوقف کرده و باعث مرگ بافت و ایجاد فیستول می شود. فیستول رکتوواژینال ممکن است در عرض چند روز ایجاد شده یا ممکن است طی چندین سال تشکیل شوند. یک فرد به ندرت فیستول رکتوواژینال مادرزادی دارد، به این معنی که این سوراخ از زمان تولد وجود داشته است.

علل فیستول رکتوواژینال عبارتند از:

زایمان طولانی مدت، پارگی واژن در حین زایمان یا اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک برش (برشی) برای کمک به زایمان شما ایجاد کرده است (اپیزیوتومی).

• جراحی شکم یا لگن، از جمله سزارین و هیسترکتومی.
• سرطان در ناحیه لگن، مانند سرطان دهانه رحم یا سرطان روده بزرگ (کولون).
• بیماری های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.
• عفونت های روده بزرگ مانند دیورتیکولیت.
• پرتودرمانی به ناحیه لگن.

  

روش تشخیص چگونه است؟

زمانی که به یک پزشک متخصص مراجعه می کنید، یک معاینه فیزیکی و معاینه لگن انجام می دهد. آنها همچنین در مورد علائم شما سوالاتی می پرسند.

تست های تشخیصی این بیماری عبارتند از:

• شمارش کامل خون و آزمایش ادرار برای بررسی عفونت.
• آزمایش رنگ با استفاده از رنگ در رکتوم شما برای بررسی علائم نشت بین واژن و راست روده.
• فیستولوگرافی رادیوگرافی برای تعیین تعداد و اندازه فیستول ها.
• ام آر آی یا سی تی اسکن لگن برای عکس برداری از واژن و راست روده.
• سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر برای مشاهده رکتوم و قسمت پایین روده بزرگ (کولون).
• کولونوسکوپی برای بررسی داخل راست روده و سراسر روده بزرگ.

مقعد دهانه راست روده است که از طریق آن مدفوع از بدن شما خارج می شود. بیماری های مربوط به مقعد شایع است. آنها شامل هموروئید، آبسه، شقاق (فیشر) و سرطان هستند.

ممکن است از صحبت در مورد مشکلات مقعدی خود خجالت بکشید. اما مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید، به خصوص اگر درد یا خونریزی دارید. هرچه جزئیات بیشتری در مورد مشکل خود ارائه دهید، پزشک بهتر می تواند به شما کمک کند. درمان ها بسته به مشکل خاص متفاوت است.

علائم

برخی از نشانه های احتمالی اختلال آنورکتال عبارتند از:

• یک ترک قابل مشاهده در پوست مقعد.
• خونریزی بعد از اجابت مزاج، با یا بدون درد.
• اسهال یا یبوست.
• گاز و نفخ.
• خارش یا سوزش در ناحیه مقعد.
• توده یا تورم در داخل و اطراف ناحیه مقعد.
• درد در حین یا بعد از اجابت مزاج.

انواع بیماری های مقعدی و نشیمنگاهی

اکثر بیماری های آنورکتال بسیار شایع هستند و اغلب به دلیل اختلالات خوش خیم ایجاد می شوند. اگرچه اغلب می توان آنها را در محیط سرپایی درمان کرد، اما گاهی اوقات نیاز به مداخله با روش جراحی دارند. شرایط رایج آنورکتال شامل شقاق، فیستول، هموروئید، خارش آنی (خارش و سوزش مقعد)، بیماری پیلونیدال، درد رکتوم و کندیلوم/AIN (نئوپلاسم داخل اپیتلیال مقعدی) هستند.

شقاق یا فیشر مقعد

شقاق مقعدی بریدگی یا شکاف در پوشش مجرای مقعد است و یکی از شایع ترین علل درد شدید مقعدی است. از جمله علل شایع تر، عبور مدفوع سفت یا بزرگ از مجرای مقعد، زور زدن در حین حرکات روده هنگام یبوست، اسهال مزمن و التهاب در ناحیه مقعد در نتیجه بیماری کرون یا سایر فرآیندهای التهابی است.

علائم شامل:

• درد در هنگام حرکات روده همراه با خون روی دستمال توالت است.
• همچنین ممکن است چندین ساعت پس از اجابت مزاج درد یا اسپاسم شدید داشته باشید.
• شقاق مقعدی را می توان از طریق شرح حال و معاینه فیزیکی تشخیص داد.

گاهی اوقات شقاق در مکان های غیر معمول در مقعد دیده می شود. علل ایجاد شقاق در این مکان ها عبارتند از بیماری کرون که شایع ترین است، اما همچنین می تواند ناشی از سایر بیماری های التهابی روده، سیفلیس، سل، لوسمی، سرطان و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) باشد.

بیشتر شقاق مقعدی را می توان به صورت پزشکی درمان کرد و بیش از ۸۰٪ آنها نیازی به جراحی ندارند. اگر علت یبوست یا اسهال باشد، درمان آن شرایط اغلب شقاق را در حدود ۴ تا ۶ هفته درمان می کند. این درمان‌های خانگی شامل رژیم غذایی با فیبر بالا، نرم‌کننده‌های مدفوع، ملین‌ها، مصرف مایعات فراوان و نشستن در حمام گرم دو تا سه بار در روز است. پس از چند روز درمان، دردی که در حین اجابت مزاج تجربه می کنید معمولاً از بین می رود.

اگر شقاق بعد از شش هفته بهبود نیافت، ممکن است نیاز به درمان اضافی با داروهای خاص داشته باشد. جراحی مقعد بسیار موثر است، اما معمولاً تنها زمانی توصیه می شود که درمان های محافظه کارانه تر موثر نبوده باشند. این جراحی اغلب به عنوان جراحی “همان روز” انجام می شود به این معنی که پس از جراحی می توانید به خانه بروید.

شقاق مقعد پارگی های کوچکی در پوشش مقعد هستند. این پارگی ها می تواند ناشی از حرکات سخت و خشک روده، اسهال و التهاب باشند. علائم شقاق شامل خارش، درد و خونریزی است. به طور ساده تر می توان گفت هر زخم کوچکی که در این ناحیه مشاهده شود، شقاق نام دارد.

شقاق سطحی خود به خود بهبود می یابد، اما شقاق عمیق تر ممکن است عضله اسفنکتر زیرین کانال مقعد را درگیر کند و به درستی بهبود نیابد. برای شقاق مزمن، پزشک تلاش می کند تا علت شقاق را تعیین کند و هر بیماری زمینه ای را درمان کند. درمان ها ممکن است شامل حمام نشستن، بی حس کننده های موضعی یا رژیم غذایی با فیبر بالا باشد.

ترک مقعدی اغلب در هنگام دفع مدفوع بزرگ یا سفت و رابطه مقعدی رخ می دهد. یبوست مزمن یا اسهال مکرر نیز می تواند منجر به پارگی پوست مقعد شود. همچنین سایر علل شایع عبارتند از:

حرکات روده

فشار آوردن در هنگام زایمان

بیماری التهابی روده (IBD)

بیماری کرون

کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال

تنگی بیش از حد عضلات اسفنکتر مقعد

فیستول

تقریباً نیمی از تمام آبسه های مقعدی به فیستول تبدیل می شوند، یک کانال غیر طبیعی که غدد مقعدی عفونی را به دهانه پوست اطراف مقعد متصل می کند. پس از تخلیه آبسه، گذرگاه بین غده مقعد و دهانه پوست ممکن است به طور همیشگی درمان نشود. تخلیه مکرر از طریق کانال چرکی می تواند باعث تشکیل فیستول شود. علائم فیستول مقعدی مشابه علائم آبسه مقعدی بوده که شامل موارد زیر هستند:

تورم

تحریک پوست

تخلیه چرک

تب

برخلاف آبسه های مقعدی، فیستول ها معمولاً درد ایجاد نمی کنند، اما ممکن است باعث تخلیه ترشحاتی مانند مدفوع شوند.

تنها روش درمان فیستول جراحی است. که شامل بریدن قسمت کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد برای باز کردن مسیر و اتصال دهانه خارجی و داخلی است. سپس ترمیم می تواند از درون به بیرون انجام شود. با بهبودی مناسب، فیستول نباید برگردد.

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا را دارید، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

فیستول منفذی است بین نواحی از بدن که به هم متصل نیستند ولی توسط فیستول بهم وصل می شوند. گاهی اوقات این عارضه می تواند ناشی از درمان سرطان باشد. به ندرت، فیستول می تواند در اثر رشد سرطان در ناحیه ای از بدن ایجاد شود. فیستول های ناشی از سرطان نادر هستند و ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد تا ایجاد شوند.

عوارض بعد از تجربه عمل فیستول مقعدی

مهم است که بیماران بتوانند چند روز پس از عمل جراحی استراحت کنند. در این مدت، آنها باید اجازه دهند بدن خود بهبود یابد و از نشستن یا راه رفتن بیش از حد خودداری کنند. بسیاری از بیمارانی که تجربه عمل فیستول را داشتند، پوشیدن لباس های گشاد را در دوران نقاهت راحت تر می دانند.

عوارض فیستول در کمتر از 10 درصد سرطان های روده بزرگ در نتیجه بیماری های پیشرفته موضعی رخ می دهد. بیماران مبتلا به عوارض فیستول معمولاً با خونریزی گوارشی و انسداد روده به پزشک مراجعه می کنند. در مقابل، بیمار ما با علائم غیر اختصاصی درد پهلو و خستگی مراجعه کرد.

درمان 

اکثر آبسه‌های مقعدی را می‌توان در مطب پزشک تحت بی‌حسی موضعی تخلیه کرد. اگر فیستول ایجاد شده باشد، پزشک باید آن را با جراحی خارج کند.

Most anal abscesses can be drained in a doctor’s office under local anesthesia. If a fistula has developed, the doctor will need to surgically remove it.
https://familydoctor.org/condition/anal-fistulas/

پس از برداشتن فیستول، باید آنتی بیوتیک مصرف کنید. ممکن است بخواهید تا زمان بهبودی از یک پد روی ناحیه مقعد خود استفاده کنید. حمام سیتز می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. وان را با آب ولرم به اندازه ای پر کنید که ناحیه نشیمنگاه شما را بپوشاند. از صابون، حباب یا هر محصول دیگری استفاده نکنید مگر اینکه پزشکتان تجویز کرده باشد. 3 تا 4 بار در روز و هر بار حدود 10 دقیقه در حمام سیتز استراحت کنید.

برخی از روش های عمل جراحی فیستول وجود دارند که امروزه دیگر استفاده نشده یا در موارد بسیار خاص استفاده می شوند. لازم است با تمام آنها آشنایی داشته باشید تا بتوانید بهترین راه درمان را با کمک پزشک متخصص انتخاب کنید. این روش ها عبارتند از:

عمل جراحی فیستول مقعدی یا فیستولوتومی

فیستولوتومی یا Fistulotomy یکی از روشهای رایجی بوده که پیش از لیزر انجام می شده است. طی این روش پزشک مسیر فیستول را برش داده و شستشو می دهد. این زخم بدون بخیه باز می ماند تا از داخل شروع به ترمیم کند. به مرور زمان محل برش خورده به حالت برجسته در آمده و از بین می رود.

یکی از نکاتی که در این روش درمانی اهمیت بسیار بالایی دارد، مهارت و تجربه پزشک است زیرا با کوچکترین اشتباه ممکن است عضلات مقعد آسیب دیده و فرد دچار بی اختیاری در دفع شود.

همانطور که پیشتر ذکر کردیم، این روش پیش از لیزر به عنوان پر طرفدار ترین روش درمان به کار می رفته است ولی امروزه توصیه نمی شود.

جراحی فیستول با تکنیک ستون یا استن Seton

اگر فیستول از بخش مهمی در بین عضلات اسفنکتر مقعدی عبور کند ، جراح ممکن است در ابتدا توصیه کند که نخ جراحی ستون در فیستول قرار دهید.

ستون یک تکه نخ جراحی است که به مدت چند هفته در فیستول باقی می ماند تا این مسیر عفونی بسته نشود و درمان پیدا کند.

درست است که در روش ستون بخشی از اسفنکتر برش داده نمی شود ولی بیمار باید هر چند هفته یک بار به پزشک مراجعه کند تا نخ را چند سانت بیرون بکشد که این کار بسیار دردناک است.

به همین دلیل نخ های ستون فیستول را تخلیه می کنند ولی در درمان آن خیلی نقشی ندارند. از این رو جراح یا پزشکی که به او مراجعه می کنید، ممکن است به شما پیشنهاد دهد ستون را همراه با فیستولوتومی انجام دهد.

فلپ پیشرفته یا Advancement flap procedure

اگر فیستول از عضلات اسفنکتر مقعدی عبور کرده و انجام فیستولوتومی خطر بالایی در ایجاد بی اختیاری داشته باشد ، ممکن است روش فلپ پیشرفته در نظر گرفته شود.

این شامل بریدن یا تراشیدن فیستول و پوشاندن سوراخ محل ورود آن به روده با یک تکه بافت گرفته شده از داخل راست روده است که قسمت نهایی روده است.
سایر راههای درمان فیستول با جراحی

همانطور که گفته شد، فیستول در ۵۰% مواقع به دلیل عدم درمان آبسه مقعدی به وجود می آید. گاهی اوقات این آبسه مسدود شده و چرک آن زیر پوست می ماند. زمانی که این اتفاق می افتد، تجمع باکتری ها می تواند یک بافت متورم از آلودگی و میکروب به وجود بیاورد. پزشکان این توده چرکی جمع شده زیر پوست را آبسه می نامند.

اگر آبسه را درمان نکنید ، رشد کرده و در نهایت سر آن به بیرون باز می شود و جایی در نزدیکی مقعد را سوراخ می کند تا بتواند چرک داخل خود را تخلیه کند. این مسیر چرکی از آبسه تا سطح پوست فیستول نام دارد.

در شرایط نادر مانند سل ، بیماری های مقاربتی یا بیماری های مزمن که روده را تحت تاثیر قرار میدهند، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو در پیش آمدن فیستول مقعدی نقش بسیاری دارند.

 

علت ابتلا به فیستول چیست |

 

آبسه مقعدی چیست؟

آبسه مقعدی پری آنال عفونتی در غده ترشح کننده مخاطی در کانال رکتوم یا اطراف مقعد است. این بیماری به شکل یک توده متورم قرمز که از خود ترشح دارد ایجاد می شود. محل تشکیل این توده قسمت های مختلفی از مقعد بوده و محل خاصی ندارد. از این رو ممکن است با بیماری های دیگر اشتباه گرفته شود که در ادامه به بررسی آنها و تفاوتشان با آبسه مقعدی می پردازیم.

 

علت تشکیل آبسه پری آنال چیست؟

آبسه زمانی ایجاد می شود که غده کوچکی در داخل مقعد از باکتری یا مدفوع گیر افتاده در غده عفونی شود. لازم است بدانید که در اکثر موارد شما هیچ کاری برای ایجاد این عفونت انجام ندادید. برخی از شرایط نامطلوب یا بیماری ها برای مثال یبوست، اسهال، کولیت یا سایر التهابات روده ممکن است این عفونت ها را بیشتر کنند.

 

علائم آبسه یا فیستول چیست؟

آبسه های پری آنال عموماً با درد و تورم شدید در مقعد ظاهر می شوند. پس از ایجاد این عوارض داشتن تب امکان پذیر است. تخلیه آبسه به تنهایی یا با یک برش، درد و فشار را تسکین می دهد. فیستول با تخلیه خون، چرک یا مخاط همراه است، اما معمولاً دردناک نیستند.

از دیگر علائم این دو عارضه می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– درد

– سرخی

– تورم و التهاب اطراف مقعد

– سوزش و خارش

– ایجاد شدن سوراخی دردناک همراه با ترشحات بین باسن

آیا وجود آبسه همیشه منجر به فیستول می شود؟

خیر. فیستول در ۵۰ درصد موارد بر اثر آبسه ایجاد می شود. هیچ راهی برای پیش بینی این اتفاق وجود ندارد. اگر درناژ به مدت دو تا سه ماه ادامه یابد، تشخیص فیستول پری آنال داده می شود.