علاوه بر روشهای متنوع و متفاوت جراحی سنگین کیست مویی با سینوس پیلونیدال، لیزردرمانی مثل همیشه می‌تواند با قابلیت و مزایای منحصر به فرد خود در درمان این بیماری نیز ایفای نقش کند. در جراحی کیست مویی با لیزر پس از بی‌حسی موضعی به جای استفاده از تیغ و چاقوی جراحی با کمک لیزر ناحیه‌ی را برش داده و بسته به نوع لیزر سینوس را تخلیه و ترمیم می‌کنند. اکثر مویرگ‌های آسیب‌دیده حین عمل با لیزر مسدود و احتمال خونریزی بافتی کم می‌شود. از طرفی لیزر با بستن عروق لنفاوی که با ایجاد برش و گشودن ناحیه سر باز کردن، از تورم بعد از عمل جلوگیری می‌کند. اعصاب آسیب دیده تحت تششع لیزر ترمیم شده و از میزان درد بعد از عمل می‌کاهند. لیزر بافت ملتهب را به صورت عمقی ریشه‌کن می‌کند و بدین صورت از احتمال عود آن می‌کاهد. پس از اتمام لیزر ناحیه‌ی بر جا مانده از کیست مویی به صورت یک بیضی کوچک باقی می‌ماند که طی چند روز ترشح خفیف، ترمیم شده و خود‌به‌خود بسته می‌شود.
روش درمان کیست مویی با لیزر روند درمان برای بیمار بسیار آسان و سریع‌تر کرده است. زیرا علاوه بر آسیب بافتی و ایجاد درد کمتر، بدون خونریزی و بخیه می‌تواند مراقبت‌های بعد از عمل را برای فرد ساده کند. فرد می‌تواند بلافاصله به فعالیت روزمره خود باز گردد و از روز بعد لیزر در محل کار خود حاضر شود.
نیازی به پانسمان و تعویض‌های روزانه ندارد و می‌تواند به راحتی حمام کرده و محل جراحی را شست‌وشو کند، البته تنها اقدام پس از لیزردرمانی تداوم داشتن در دوش روزانه تا بهبودی زخم است. رعایت بهداشت فردی و زدودن موها تا سال‌ها برای پیشگیری از عود مجدد آن در تمامی روش‌ها توصیه می‌شود.
برای رهایی از موها می‌توان با لیزر آن‌ها را نابود کرد، البته در صورتی‌که جنس موها ضخیم و مجعد باشد، زیرا موهای کرکی به خوبی به لیزر پاسخ نمی‌دهند. لیزر موها پس از عمل، به دلیل جلوگیری از عود می‌تواند میزان مؤفقیت عمل را تا ۹۷ درصد افزایش دهد. حتی لیزر موهای ناحیه‌ی گودی و انتهایی کمر یک روش پیشگیرانه در بیماری سینوس پیلونیدال محسوب می‌شود که به افراد پرمو و دارای شغل نشسته به منظور در امان ماندن از این مشکل، بسیار پیشنهاد می‌گردد.
لیزر را حتی می‌توان به صورت ترکیبی با روشهای جراحی باز کیست مویی با هدف کوتاه کردن روند دو سه ماه‌ی درمان آن استفاده کرد. در این روش ترکیبی که باید با دقت بالا انجام شود، با تاباندن اشعه به ناحیه‌ی باز زخم و بافت‌های اطراف آن به صورت هفته‌ای چند بار سرعت ترمیم بافتی را افزایش و طول مدت درمان را کاهش می‌دهند. البته هزینه‌ی درمان کیست مویی با لیزر ممکن است به مراتب بیشتر از سایر روش‌ها باشد.
درمان کیست مویی یا سینوس پیلونیدال با جراحی
در حال حاضر قطعی‌ترین روش درمان کیست مویی یا سینوس پیلونیدال روشهای تهاجمی جراحی است که ممکن است بسته به شدت بیماری با تکنیک‌ها و روشهای متفاوتی انجام شود. روشهای جراحی می‌تواند درد و مخاطرات بیشتری نسبت به هر روش درمانی دیگری داشته باشد اما گاهی اوقات پزشک برای جلوگیری از عود و ایجاد برخی سرطان‌های پوستی که به دلیل عدم درمان صحیح این کیست به وجود می‌آید، چاره‌ای جز جراحی و تخلیه‌ی کامل کیست نداشته باشد. جراحی باید در بیمارستان و تحت بی‌حسی موضعی یا بی‌هوشی عمومی پس از زدودن موهای کامل ناحیه کیست و اطراف آن انجام شود. انواع روشهای جراحی کیست مویی شامل:
- برش و تخلیه: این یک روش ساده با ایجاد یک برش در خط وسط آبسه است که اغلب برای آبسه‌‌های حاد و اورژانسی استفاده می‌شود. برش باید آن‌قدر عریض باشد که دسترسی به کل کیست ممکن باشد. سپس محتویات کیست موجود را کامل تخلیه می‌کنند. عمل تخلیه‌ی کامل تا ۹۰ در صد به بهبودی مناسب طی یک ماه کمک می‌کند. در حالی‌که احتمال بهبود بدون تخلیه طی ۱۰ ماه فقط ۵۸ درصد است. ممکن است در ۴۰ تا ۶۰ درصد موارد تورم توده‌ها باعث ندیده شدن سینوس‌های متعدد شود و در نتیجه به جراحی‌های بعدی نیاز پیدا شود. این روش نیاز به بستری ندارد و فرد می‌تواند همان روز مرخص شود. استفاده از گاز روزانه روی زخم برای جلوگیری از عفونت، برخورد زخم با لباس و جریان هوا بر روی آن توصیه می‌شود.
- برداشتن و باز گذاشتن زخم: در این روش ابتدا سینوس و قسمتی از بافت پوست اطراف آن را برش داده و کامل بر می‌دارند. سپس زخم را باز می‌گذارند تا با گذشت زمان خود ترمیم و بسته شود. باز گذاشتن زخم باعث نیاز به پانسمان روزانه برای چند هفته تا بهبودی کامل آن خواهد شد. مزیت این روش این است که همه‌‌ی بافت‌های ملتهب خارج شده و این وضعیت احتمال عود را در آینده کم می‌کند، از طرفی باز بودن زخم این اجازه را می‌دهد که در صورت عفونت، چرک و ترشحات آلوده از زخم خارج شود.
- برداشتن و بستن زخم: در این روش نیز ابتدا با یک برش بیضی شکل سینوس و قسمتی از اطراف آن را بریده و خارج می‌کنند، سپس دو طرف برش را به هم نزدیک و با نخ بخیه می‌دوزند. از مزایای این روش این است که در صورت موفقیت‌آمیز بودن می‌تواند با سرعت بیشتری بهبود یابد، اما مشکل اینجاست که معمولاً زخم و بخیه‌ها باز می‌شوند. در نتیجه خطر عود یا بروز عفونت زخم بعد از عمل روش بسته بیشتر از سایر روش‌هاست. مصرف پیشگیرانه آنتی بیوتیک قبل از عمل می‌تواند احتمال عود و عفونت آن را کم کند. در صورت عفونت مجبور به باز کردن زخم برای خروج ترشحات آلوده و در نتیجه طولانی شدن روند درمان خواهند شد. با این حال روش بسته‌ی بدون مشکل از نظر زیبایی می‌تواند بیماران را بیشتر راضی نگه دارد.
- روش جراحی پلاستیک: در برخی از موارد پیچیده سینوس پیلونیدال، برای کاهش احتمال عود سینوس و باز شدن زخم، با کمک جراحی پلاستیک و انواع روشهای ترمیمی با فلپ، ناحیه‌ی عمل را پوشانده و می‌بندند. این روش با وجود نیاز به بستری یک هفتگی در بیمارستان ولی با سرعت بیشتری بهبود می‌یابد. در این روش با کاهش میزان گودی بین دو عضله‌ی سرینی، میزان کشش بر روی زخم کم می‌شود و در مواردی که محل دوخت آن از خط وسط فاصله گرفته، احتمال عود و باز شدن بسیار ناچیز می‌گردد.
- ۱,۱۵۹ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر