-
تتراسایکلین: داروی آنتی بیوتیکی با طیف وسیع، موجود به شکل قرص و کپسول (گاهی پماد چشمی). بیشتر برای عفونت های باکتریایی عمقی یا گسترده توسط پزشک تجویز می شود. البته دوز پایین آن برای تهیه بدون نسخه نیز در دسترس است.
-
موپیروسین: آنتی بیوتیک موضعی به شکل پماد، مناسب برای عفونت های پوستی سطحی، زخم ها و سوختگی های خفیف.
تفاوت اصلی این دو دارو در نحوه مصرف و عمق اثربخشی است؛ تتراسایکلین سیستمیک عمل می کند، در حالی که موپیروسین فقط روی محل زخم یا عفونت پوستی اثر می گذارد.
تتراسایکلین برای درمان چه مواردی استفاده می شود؟
-
آکنه های چرکی و گسترده
-
عفونت های تنفسی و گوارشی
-
برخی عفونت های تناسلی (مانند کلامیدیا)
-
آبسه ها و فیستول های مقعدی
-
عفونت های شدید پوستی و بافت نرم
این دارو به دلیل اثر سیستمیک، برای مواردی که عفونت عمیق یا گسترده است، گزینه اول محسوب می شود.
موپیروسین برای درمان چه بیماری هایی مناسب است؟
-
زخم های سطحی پوست
-
سوختگی های خفیف
-
بریدگی ها و خراش های آلوده
-
عفونت اطراف ناخن یا زخم های جراحی سطحی
-
التهاب پوستی اطراف واژن
-
ترک ها و زخم های سطحی اطراف مقعد
پماد موپیروسین برای درمان سریع و موضعی بسیار موثر است، اما در عفونت های عمیق یا گسترده کافی نیست.
کاربرد تتراسایکلین و موپیروسین در مشکلات واژن
در ادامه به صورت تفکیکی، به طور کامل به مقایسه مصرف این دارو برای بیماری های واژن پرداختیم:
تتراسایکلین
برای برخی عفونت‌های باکتریایی واژن (مثل کلامیدیا) تجویز می‌شود.
به شکل خوراکی مصرف می‌شود و به‌طور سیستمیک باکتری را از بین می‌برد.
موپیروسین
روش های اثرگذاری پماد موپیروسین برای بیماریهای واژن شامل موارد زیر است:
-
داخل واژن استفاده نمی شود، اما برای زخم ها یا التهاب اطراف واژن مناسب است.
-
در موارد خارش، سوزش یا التهاب سطحی می تواند باعث بهبود سریع شود.
تبنا در عفونت داخلی واژن: تتراسایکلین
در زخم یا التهاب سطحی اطراف واژن: موپیروسین
کاربرد تتراسایکلین و موپیروسین در بیماری های مقعدی
موپیروسین در این مورد کافی نیست چون عفونت عمقی است.
-
فیستول مقعدی
نیاز به جراحی دارد اما آنتی بیوتیک مثل تتراسایکلین برای کنترل عفونت استفاده می شود.
- ۱ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر