آبسه مقعدی می تواند به صورت مجزا ایجاد شود، اما اغلب به دلیل رشد بیش از حد باکتری های رایج در دستگاه گوارش به وجود می آید.
در حالی که هر فرد چه جوان چه پیر، می تواند به آبسه مقعدی مبتلا شود، شرایطی نیز وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد. که عبارت است از:
- بیماری های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
- HIV و سایر بیماری هایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی می شوند
- دیابت
- رابطه جنسی مقعدی
- یبوست یا اسهال مزمن و شدید
- مصرف داروهای استروئیدی، از جمله پردنیزون
- شیمی درمانی
- عفونت مقعد یا رکتوم مقعدی مقاربتی
- هیدرآدنیت چرکی که یک بیماری پوستی نادر به شمار می رود
تشخیص
اکثر آبسه های آنورکتال بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما تشخیص داده می شوند. در صورتی که آبسه داخل رکتوم ایجاد شده باشد، ممکن است پزشک شما بخواهد آندوسکوپی را با استفاده از یک آندوسکوپ منعطف و روشن انجام دهد تا دید بهتری به داخل داشته باشد.
از جمله روش های دیگر برای تشخیص عبارتند از:
- در صورتی که آبسه عمیق باشد، معمولاً از آزمایش‌های تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) یا سونوگرافی ترانس رکتال (TRUS) استفاده می‌شود.
- در طول معاینه فیزیکی، پزشک تصمیم به بررسی این موضوع دارد که آیا توده یک آبسه است یا هموروئید. معمولاً می توان این دو وضعیت را با ارائه علائم متمایز کرد.
- اگر توده ی تشخیص داده شده آبسه باشد، درد با گذشت زمان بدتر می شود و به درمان های سطحی پاسخ مثبتی نمیدهد. همچنین ممکن است علائم عمومی عفونت مانند تب و لرز شبانه وجود داشته باشد که معمولاً اگر بیماری هایی مانند هموروئید داشته باشید، آن را تجربه نمی کنید .
- در صورت مشکوک بودن به IBD، HIV یا دیابت، آزمایشات دیگری از جمله آزمایش خون و کولونوسکوپی ممکن است تجویز شود.
روش های درمان آبسه آنورکتال یا مقعد
آبسه های آنورکتال به ندرت خود به خود از بین می روند یا تنها با درمان آنتی بیوتیکی برطرف می شوند. در بیشتر موارد، پزشک باید آبسه را تخلیه کند، یک روش نسبتاً ساده در مطب که با یک عامل بی حس کننده موضعی، یک چاقوی جراحی و یک جفت فورسپس انجام می شود.
اگر آبسه عمیق باشد یا در بالای رکتوم واقع شده باشد، این روش باید در بیمارستان تحت بیهوشی عمومی انجام شود. عمل جراحی به طور کلی حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد. مقداری از چرک استخراج شده ممکن است برای شناسایی باکتری عامل به آزمایشگاه فرستاده شود.
پس از انجام این روش، آنتی بیوتیک ها برای حدود یک هفته جهت کمک به درمان عفونت و جلوگیری از گسترش بیشتر تجویز می شود. همچنین ممکن است به شما توصیه شود که از حمام سیتز استفاده کنید؛ یک وسیله مخصوص شبیه به توالت فرنگی کم عمق که برای خیساندن و تمیز کردن ناحیه مقعد استفاده می شود.
لازم است این نکته را در نظر بگیرید که پس از اجابت مزاج، محل را به آرامی با دستمال توالت و با آب گرم بشویید. حتی می توانید محل را به آرامی با صابون شست و شو دهید اما از الکل یا پراکسید هیدروژن که می تواند روند بهبودی را کندتر کند اجتناب کنید. در صورت نیاز، زخم را با گاز یا پد ماکسی بپوشانید.
عوارض آبسه مقعدی چیست؟
لازم است بدانید که تعداد زیادی از افراد مبتلا به آبسه مقعدی؛ به بیماری فیستول نیز مبتلا می شوند. در نتیجه این اتفاق، یک تونل کوچک بین قسمت داخلی مقعد و پوست کنار آن باز می شود که چرک آبسه از این تونل بیرون می زند. تمام مسیر فیستول اغلب باید با جراحی یا اشعه لیزر برداشته شود.سایر عوارض احتمالی این عارضه شامل موارد زیر هستند:
- درد
- عفونت
- عود مجدد آبسه
- ۱,۰۷۸ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر