تشخیص شقاق مقعدی چگونه انجام می شود؟

شقاق مقعد پارگی های کوچکی در پوشش مقعد هستند. این پارگی ها می تواند ناشی از حرکات سخت و خشک روده، اسهال و التهاب باشند. علائم شقاق شامل خارش، درد و خونریزی است. به طور ساده تر می توان گفت هر زخم کوچکی که در این ناحیه مشاهده شود، شقاق نام دارد.

شقاق سطحی خود به خود بهبود می یابد، اما شقاق عمیق تر ممکن است عضله اسفنکتر زیرین کانال مقعد را درگیر کند و به درستی بهبود نیابد. برای شقاق مزمن، پزشک تلاش می کند تا علت شقاق را تعیین کند و هر بیماری زمینه ای را درمان کند. درمان ها ممکن است شامل حمام نشستن، بی حس کننده های موضعی یا رژیم غذایی با فیبر بالا باشد.

ترک مقعدی اغلب در هنگام دفع مدفوع بزرگ یا سفت و رابطه مقعدی رخ می دهد. یبوست مزمن یا اسهال مکرر نیز می تواند منجر به پارگی پوست مقعد شود. همچنین سایر علل شایع عبارتند از:

حرکات روده

فشار آوردن در هنگام زایمان

بیماری التهابی روده (IBD)

بیماری کرون

کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال

تنگی بیش از حد عضلات اسفنکتر مقعد

فیستول

تقریباً نیمی از تمام آبسه های مقعدی به فیستول تبدیل می شوند، یک کانال غیر طبیعی که غدد مقعدی عفونی را به دهانه پوست اطراف مقعد متصل می کند. پس از تخلیه آبسه، گذرگاه بین غده مقعد و دهانه پوست ممکن است به طور همیشگی درمان نشود. تخلیه مکرر از طریق کانال چرکی می تواند باعث تشکیل فیستول شود. علائم فیستول مقعدی مشابه علائم آبسه مقعدی بوده که شامل موارد زیر هستند:

تورم

تحریک پوست

تخلیه چرک

تب

برخلاف آبسه های مقعدی، فیستول ها معمولاً درد ایجاد نمی کنند، اما ممکن است باعث تخلیه ترشحاتی مانند مدفوع شوند.

تنها روش درمان فیستول جراحی است. که شامل بریدن قسمت کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد برای باز کردن مسیر و اتصال دهانه خارجی و داخلی است. سپس ترمیم می تواند از درون به بیرون انجام شود. با بهبودی مناسب، فیستول نباید برگردد.

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا را دارید، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.