آرشیو مهر ماه 1399

کیست مویی یک سوراخ یا تونل کوچک و محل تجمع چرک و پوست های مرده به شکل یک توده در پوست بالای شکاف باسن می باشد، این بیماری با نام هایی نظیر کیست پیلونیدال و سینوس پیلونیدال هم شناخته می شود؛ این عارضه همیشه علائم ایجاد نمی کند و فقط در صورت عفونت نیاز به درمان قطعی دارد. در این مقاله انواع روش های درمان قطعی کیست مویی در خانه و کلینیک های پزشکی را بررسی می کنیم.

از کجا بفهمیم که به یک کیست پیلونیدال دچار شده ایم؟

اکثر افراد مبتلا به سینوس پیلونیدال نمی توانند آن را مشاهده کنند. مگر این که کیست شروع به عفونت کند و علائم بارز داشته باشد.

عفونت کیست مویی باعث درد و تورم می شود و ممکن است ناحیه مبتلا شده در بدن فرد را به یک آبسه تبدیل کند.

چه زمانی برای درمان کیست مویی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر یک توده کوچک در بالای شکاف باسن خود دارید که علائمی مانند درد ، قرمزی، خونریزی یا چرک دارد مراجعه به پزشک عمومی پیشنهاد ماست و لازم می باشد.

این علائم می توانند به سرعت و اغلب طی چند روز ایجاد شوند. این علائم نشانه هایی از عفونت هستند و باید درمان شوند.

هنگام مراجعه به پزشک وی با بررسی شرایط کیست بهترین روش درمان را برای شما تجویز کرده یا با یک پزشک متخصص درمان بیماری های نشیمنگاهی این عارضه را برای شروع روند درمان کیست مویی به اشتراک می گذارد.

چطور باید تشخیص داد که یک کیست مویی دچار عفونت نشده است؟

در صورت عدم وجود علائم عفونت به درمان نیازی ندارید. توصیه می شود که اگر بیش از حد نگران هستید با پزشک عمومی مشورت کنید و در غیر این صورت باید منتظر باشید که پس از گذشت روزها چه اتفاقی برای کیست شما می افتد. درمان می شود یا عفونت می کند.

تمیز نگه داشتن ناحیه متورم شده با دوش گرفتن یا استحمام منظم بسیار مهم است.

ناحیه آسیب دیده را اصلاح نکنید ، مگر اینکه با یک پزشک عمومی مشورت کرده اید و او این کار را توصیه کرده است.

انواع روش های درمان قطعی کیست پیلونیدال

درمان سینوس پیلونیدال آلوده به موارد زیر بستگی دارد:

• علائمی که در بدن فرد مبتلا ظاهر می شوند
• اندازه توده سینوس پیلونیدال
• آیا قبلا هم فرد تجربه این عارضه را داشته است یا خیر

آبسه سینوس پیلونیدال به درمان با آنتی بیوتیک نیاز دارد و چرک داخل آن نیز از نظر پزشکی باید تخلیه شود. در بیشتر موارد به فرد بیمار استفاده از مسکن مانند پاراستامول و ضد التهاب ها برای کاهش درد و تورم ارائه می شود.

و اما امروزه روش های نوینی جهت درمان کیست پیلونیدال ارائه شده است که در ادامه به بررسی تخصصی آن ها می پردازیم:

عمل جزئی برای تخلیه چرک از سینوس (برش و زهکشی)

این روش یکی از رایج ترین و پاسخگو ترین روش هایی است که بیمارستان ها و کلینیک ها برای درمان کیست مویی که عفونت بسیار کمی دارد ارائه می دهند. طی این روش یک سوراخ کوچک در آبسه ایجاد می کنند تا چرک تخلیه شود. سپس محل سوراخ کوچک می ماند تا طی چندین روز به طور طبیعی بهبود یابد. از اتفاق هایی که برای فرد در روند این روش می افتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی ، بسته به اندازه آبسه.
• اقامت در بیمارستان (یا می توانید همان روز آن جا را ترک کنید).
• تغییر پانسمان منظم (روزانه).
• زمان بهبودی در طی 4 تا 6 هفته.

جراحی سینوس (برداشتن توده و زخم باز)

روش عمل جراحی برای درمان نوعی از سینوس پیلونیدال که بزرگ شده و چرک زیادی از آن خارج می شود بسیار مناسب می باشد. طی این روش محل کیست بریده شده و برخی از پوست اطراف آن برداشته می شود. پس از تخلیه چرک و عفونت زخم باز می ماند تا به طور طبیعی بهبود یابد. نکته ای که وجود دارد این است که باید مرتبا گاز استریل روی زخم را عوض کرده و آن را تمیز نگه دارید.

از اتفاق هایی که برای فرد در روند این روش می افتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بیهوشی عمومی
• اقامت در بیمارستان (معمولاً می توانید همان روز بیمارستان یا کلینیک را ترک کنید)
• تغییر پانسمان منظم (روزانه)
• کمترین خطر بازگشت سینوس
• زمان بهبودی 6 تا 12 هفته به طول می انجامد.

عمل جراحی (برداشتن توده و زخم بسته)

طی روش جراحی برداشتن و بسته شدن زخم ، اغلب با صاف شدن توده در بین باسن انجام می شود.

این روش نیز برای یک سینوس بزرگ و آلوده مناسب می باشد. سینوس برداشته می شود و یک فلپ بیضی شکل از پوست در دو طرف آن بریده می شود. پزشک در انتهای عمل، دو طرف این فلپ ها را به هم می دوزد و زخم را می بندد.

از اتفاق هایی که برای فرد در روند این روش می افتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بیهوشی عمومی
• اقامت در بیمارستان (معمولاً می توانید همان روز بیمارستان یا کلینیک را ترک کنید)
• برای کشیدن بخیه ها حدود 10 روز پس از عمل به پزشک مراجعه کنید
• زمان بهبودی سریع پس از برداشتن توده و بهبودی کامل 
• خطر عفونت مجدد (ممکن است لازم باشد زخم باز شود و پانسمان به طور مرتب عوض شود)

پاکسازی به روش فرسایش آندوسکوپی 

طی این روش از آندوسکوپ (یک لوله نازک و انعطاف پذیر که در انتهای آن دوربین قرار دارد) برای ایجاد نمای واضح از ناحیه عفونت کرده استفاده می شود. سپس مو و بافت آلوده برداشته شده و کیست مویی با یک محلول خاص تمیز می شود. همچنین از حرارت برای آب بندی سینوس استفاده می شود.

از اتفاق هایی که برای فرد در روند این روش می افتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

•  بی حسی موضعی نخاع 
• اقامت در بیمارستان (بستگی به شرایط فرد مشخص می شود که می تواند بیمارستان را ترک کند یا خیر)
• درد پس از عمل با روش آندوسکوپی کمتر از عمل جراحی است زیرا نیازی به بریدگی زخم نیست
• موفقیت خوب آندوسکوپی با کمترین خطر بازگشت مجدد عوارض
• زمان بهبودی حدود یک ماه (همچنین می تواند سریع تر باشد)

جراحی پلاستیک

اگر ناحیه تحت درمان گستردگی حجیمی داشته باشد ، گاهی از جراحی پلاستیک استفاده می شود. طی انجام این فرایند کیست مویی برداشته شده و پوست اطراف آن بازسازی می شود.

روش های کمتر به کار رفته  مانند تزریق با چسب فیبرین ، در بعضی از کلینیک ها نیز انجام می شود.

درمان کیست مویی با لیزر

در روش لیزر برای درمان کیست پیلونیدال ناحیه سینوس پیلونیدال توسط اشعه لیزر سوزانده می شود. این اشعه تا عمق کیست و بافت آلوده اطراف آن نفوذ می کند و احتمال بازگشت کیست به هیچ عنوان وجود ندارد. پس از عمل جراحی با لیزر فرد می تواند بعد از 2 الی 3 روز به محل کار و زندگی طبیعی خود باز گردد.

از اتفاق هایی که برای فرد در روند این روش می افتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بی حسی موضعی
• عمل سرپایی ( بدون نیاز به ماندن در کلینیک یا بیمارستان)
• درمان قطعی کیست مویی ، بدون عوارض و عود مجدد سینوس
• زمان بهبودی حدود یک الی دو هفته

مراقبت های بعد از عمل کیست مویی

به عبارتی می توان گفت مهم تر از انتخاب روش عمل مراقبت پس از آن است که باید ها و نباید هایی دارد.

چه کارهایی پس از عمل باید انجام داد؟ 

• ناحیه آسیب دیده را تمیز نگه دارید
• لباس زیر نخی راحت و گشاد بپوشید
• فیبر زیادی بخورید تا رفتن به توالت راحت تر شود و از فشار دادن جلوگیری کنید.

چه کارهایی پس از عمل نباید انجام داد؟ 

• اشیا سنگین بلند نکنید و تمرینات سنگین را در هفته اول عمل انجام ندهید
• تا زمانی که زخم شما کاملاً بهبود نیافته شنا نکنید
• 6 الی 8 هفته از انجام فعالیت هایی که پا و نشیمنگاه شما را درگیر می کنند اجتناب کنید. (مانند دوچرخه سواری)

منبع سایت لیزر هموروئید

اغلب مردان این تصور را دارند؛ که در صورت ابتلا به مشکلات جنسی مردان از طریق بیماری های آمیزشی و STD عوارض متعددی برای فرد ایجاد شده و بیمار را آگاه می کند. ولی خوب است بدانید؛ اغلب بیماری های آمیزشی در مردان هیچ نشانه و علامتی را ایجاد نمی کنند و به همین علت یا دیر تشخیص داده می شوند و یا با بیماری های دیگر به اشتباه تشخیص داده می شود.
درک خطرات و آگاهی از علائم و نشانه های STD های معمول در مردان برای هر مردی که از نظر جنسی فعال است، اهمیت زیادی دارد. برخی از بیماری های رایج جنسی عبارتند از:

ویروس اچ پی وی (HPV) – پاپیلومای انسانی

ویروس اچ پی وی مجموعه از ویروس هایی است که شامل بیش از 150 گونه متفاوت است، در حالی که بیشتر این سویه ها کاملا بی ضرر هستند، 40 مورد به طور بالقوه مضرند. HPV یکی از شایع ترین بیماری های منتقله از راه جنسی و همچنین مشکلات جنسی مردان است که اکثر مردان و زنان در طول زندگی خود یک سویه از ویروس را دریافت می کنند. طبق گزارش CDC، در ایالات متحده هر ساله حدود 14 میلیون مورد جدید HPV گزارش می شود.
سویه های کم خطر این ویروس در بعضی از افراد باعث ایجاد زگیل های تناسلی میشود، در حالی که انواع خطرناک آن در مردان می تواند به سرطان های مقعد، گلو و آلت تناسلی منجر شوند. ویروس HPV می تواند از طریق تماس پوست با پوست انتقال یابد و بیشتر از طریق رابطه جنسی مقعدی، دهانی و یا واژنی منتقل می شود. به طور معمول مردان مبتلا به ویروس اچ پی وی علائمی ندارند. اما دسته ای علائمی به این شرح را تجربه می کنند :

1. زگیل تناسلی (زائده های صاف و گوشتی یا خوشه ای که به شکل گل کلم به نظر می رسد.)
2. زگیل در دهان یا گلو (از طریق رابطه جنسی دهانی با یک شریک آلوده)

جلوگیری از ویروس اچ پی وی HPV

بر خلاف دیگر STD ها، که فقط می توان از طریق استفاده از کاندوم از آنها جلوگیری نمود، HPV دارای واکسنی است تا از بروز آن جلوگیری شود. دو واکسن گارداسیل Gardasil و سرواریکس Cercarix توسط FDA برای پیشگیری از HPV تایید شده است. هر دو این واکسن ها در پیشگیری از انواع خطرناک این ویروس یعنی HPV 16 و 18 موثرند. این دو نوع ویروس عامل ایجاد سرطان دهانه رحم (70 درصد) می باشند. همچنین این واکسن دارای انواع 6 و 11 است که عامل ایجاد بیش از 90 درصد زگیل های تناسلی است.
گرچه تزریق این واکسن فقط برای زنان 11 تا 26 ساله توصیه می شود. اما در حال حاضر پسران و مردان 11 تا 21 ساله نیز می توانند برای جلوگیری از زگیل های تناسلی این واکسن را دریافت کنند.

ادامه مطلب انواع اختلالات جنسی مردان

یکی از روش های درمان زگیل تناسلی در مراحل ابتدایی و نیز در مورد زگیل های کوچک تر، استفاده از پماد و محلول می باشد. پماد های زگیل با دارا بودن خواص اسیدی موجب التهاب و پوسته پوسته شدن سطح زگیل ها شده، و در نهایت زائده های ایجاد شده را از بین می برد.

حتما قبل از هر اقدامی با پزشک خود مشورت کنید. در صورتیکه زگیل ها بزرگ و یا در قسمت حساسی از بدن باشند، دکتر معالج روش درمان کرایو یا لیزر را پیشنهاد دهد.

در ادامه به بررسی چند پماد معروف برای درمان های زگیل تناسلی می پردازیم :

درمان زگیل با پودوفیلوکس

این دارو به دو شکل محلول و ژل قابل دسترسی است و جهت از بین بردن ضایعات پوستی کاربرد داشته و می تواند زگیل های بدن و زگیل های تناسلی در مردان را از بین ببرد. استفاده از این پماد در نواحی مخاطی بدن مانند دهان، مجرای تناسلی و واژن به علت تحریک بیش از اندازه ممنوع است. مصرف این دارو برای مادران باردار و افراد حساس به دارو ممنوع بوده و در زمان استفاده از آن باید از تماس جنسی پرهیز نمود.

نحوه مصرف : این دارو باید به مدت 3 روز ، صبح و عصر بر روی ضایعات استعمال گردد. برای استفاده از این پماد نیاز به اپلیکاتور است تا پماد تنها بر روی ضایعات مورد استفاده قرار گیرد و از تماس آن با نواحی اطراف زگیل جلوگیری شود.

عوارض : یکی از عوارض شایع در چنین داروهایی التهاب، سوزش و خارش است البته در برخی مواقع ممکن است بیمار درد نیز احساس کند.
پماد آلدارا
تصویر پماد آلدارا درمان زگیل تناسلی

این پماد موضعی یکی از درمان های مناسب برای از بین بردن زگیل های تناسلی است. البته این دارو نیز نباید با مخاط بدن مانند چشم، بینی، دهان، واژن و … تماس پیدا کند و فقط مناسب استعمال بر روی زگیل ها می باشد.

نحوه مصرف : پماد آلدارا باید به مدت 16 هفته و 3 بار در هفته و هر بار یکبار در روز بر روی زگیل استعمال شود. بهترین زمان استفاده از این پماد نیز شب ها قبل از خواب است. بعد از مصرف این پماد بهتر است روی آن را با پارچه نپوشانید.

عوارض : از جمله عوارض این پماد می توانیم به قرمزی و تورم، خارش، سوزش، درد و حساسیت اشاره کنیم. همچنین در برخی مواقع از زگیل ترشحات مایع مانند نیز خارج می شود. اگر بیمار حساسیت شدیدی نسبت به این دارو داشته باشد، ممکن است عوارضی شبیه به سرماخوردگی و آنفولانزا را تجربه نماید. یعنی دچار سرفه، تب، درد استخوان و سینه شود.

اسید سالیسیلیک

این دارو یکی از درمانهای قدیمی برای از بین بردن زگیل های بدن از جمله زگیل های تناسلی است. این دارو با حالت حل کنندگی خود موجب از بین رفتن زگیل ها می شود. باید از مصرف این دارو در نواحی مخاطی مانند چشم، دهان و واژن پرهیز نمایید. مصرف اسید سالیسیلیک برای بیماران دیابتی، قلبی و مادران باردار ممنوع است.

نحوه مصرف : برای استفاده از اسید سالیسیلیک لازم است ابتدا ناحیه را به خوبی شستشو داده و خشک کنید. استفاده از این مایع باید طی 12 هفته انجام گیرد، و می توانید روزی یک الی دو بار مقداری از آن را بر روی زگیل ها استعمال نمایید.

عوارض : ممکن است پس از مصرف این دارو دچار عوارضی از جمله سرفه، تب، درد استخوان و سینه شوید. همچنین افرادی که نسبت به خانواده سالیسیلات ( آسپرین ، بروفن، ناپروکسن و ..)حساس هستند، بیشتر دچار عوارض این دارو شده و نباید از آن استفاده کنند.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) عفونتی است که باعث تبخال می شود. این ویروس در دسته بیماری های منتقله از راه جنسی قرار دارد، و از بیماری های مقاربتی STI به شمار میرود. هرپس در قسمت های مختلف بدن دیده می شود، ولی بیشتر در نواحی تناسلی یا دهان وجود دارد.

انواع ویروس هرپس سیمپلکس

ویروس هرپس سیمپلکس یک ویروس مسری است که می تواند از طریق تماس مستقیم از فرد به فرد منتقل شود. دو نوع ویروس تبخال وجود دارد.

 نوع یک ویروس هرپس سیمپلکس HSV-1

این ویروس عامل تبخال بر روی لب است و معمولاً از طریق بزاق آلوده منتقل می شود.HSV-1 می تواند از طریق روش های زیر منتقل شود :

• غذا خوردن در ظروف مشترک
• به اشتراک گذاشتن رژ لب
• بوسیدن

هرپس سیمپلکس میزان گسترش بالایی دارد، و برآورد ها نشان داده 67% مبتلایان به این ویروس را افراد بالای 49 سال یا بالاتر تشکیل می دهند.

نوع دو ویروس هرپس سیمپلکس HSV-2

ویروس هرپس سیمپلکس عامل تبخال تناسلی است و همانند ویروس اچ پی وی از طریق رابطه جنسی منتقل می شود. بر طبق آمار منتشر شده از آکادمی پوست آمریکا (AAD)، حدود 20 درصد از بزرگسالان فعال جنسی در ایالات متحده مبتلا به HSV-2 هستند. عفونت HSV-2 از طریق تماس جنسی با بیمار مبتلا تبخال گسترش می یابد. اما در اغلب موارد ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 از افرادی منتقل می شود که علامت و یا زخم ندارند.

افراد در معرض خطر ویروس تبخال

احتمال انتقال این آلودگی برای هر فردی و در هر سنی وجود دارد. اما دسته ای از افراد بیشتر از سایرین در معرض خطر این آلودگی هستند. عوامل خطر ابتلا به هرپس سیمپلکس نوع 2 عبارتند از:

• برقراری رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل محافظت کننده مانند کاندوم
• دارا بودن شرکای جنسی متعدد
• برقراری رابطه جنسی در سن کم
• جنسیت زن
• ابتلا به سایر عفونت های منتقله از راه جنسی (بیماری مقاربتی STI)
• سیستم ایمنی ضعیف
• تولد از مادر مبتلا به تبخال تناسلی

علائم تبخال

برخی از افراد مبتلا به تبخال هیچ علامت و نشانه ای ندارد. اما این افراد همچنان حامل ویروس بوده و می توانند آن را به سایرین انتقال دهند. برخی از علائم مرتبط با این ویروس عبارتند از:

• زخم تاول (در دهان و یا در ناحیه تناسلی)
• سوزش ادرار و احساس درد
• خارش
• تب
• تورم غدد لنفاوی
• سردرد
• خستگی
• کاهش اشتها

همچنین هرپس سیمپلکس می تواند به چشم گسترش یابد، و باعث ایجاد بیماری به نام هرپس کراتیت شود. علایم این عارضه در چشم عبارتند از : درد چشم، تخلیه و حساسیت در چشم.

تشخیص تبخال

ویروس هرپس سیمپلکس اغلب با معاینه فیزیکی و بررسی زخم تشخیص داده می شود. همچنین ممکن است پزشک انجام تست هرپس سیمپلکس HSV را تجویز کند. در صورتی که زخمهای تناسلی وجود داشته باشند، تایید بیماری با سهولت انجام می شود. در طی این آزمایش، پزشک شما یک نمونه از خون، بافت زخم یا مایع نخاعی را دریافت می کند و سپس آن را به آزمایشگاه ارسال می کند. آزمایش خون برای آنتی بادی های HSV-1 و HSV-2 همچنین می تواند به تشخیص این عفونت کمک کند.

درمان هرپس سیمپلکس ( تبخال )

در حال حاضر هیچ درمانی برای این ویروس وجود ندارد. درمان های لازم برای از بین بردن علائم بیماری و زخم های آن انجام می گیرند. البته ممکن است زخم ها بدون هیچ درمانی، بهبود یابند. با این حال، ممکن است پزشک یک یا چند دارو زیر توصیه کند:

• آیسکلویر
• فامسیکلوویر
• والاسیکلوویر

این داروها ممکن است در قالب خوراکی (قرص) یا به عنوان یک کرم استفاده شوند. برای موارد شدیدتر، این داروها به صورت تزریقی استفاده میشوند. همچنین مصرف این داروها خطر انتقال بیماری به دیگران را کاهش میدهد.

ادامه مطلب :
https://hpvdarman.com/articles/%d9%87%d8%b1%d9%be%d8%b3-%d8%b3%db%8c%d9%85%d9%be%d9%84%da%a9%d8%b3/

کلامیدیا عفونتی است که از راه ارتباط جنسی منتقل می شود. بیماران مبتلا به این عفونت اغلب علائم چندانی را تجربه نمی کنند. در واقع، حدود 90 درصد زنان و 70 درصد مردان مبتلا به این STI علائمی ندارند. اما کلامیدیا بدون علامت نیز می تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند. همچنین اگر کلامیدیا درمان نشود، می تواند عوارض جدی را ایجاد کند، بنابراین در صورت بروز هرگونه علائم، مشورت با پزشک امری الزامی است.

علت کلامیدیا چیست؟

رابطه جنسی بدون کاندوم و رابطه جنسی دهانی بدون محافظ، از راه های اصلی انتقال عفونت کلامیدیا است. انتقال این بیماری نیاز به برقراری رابطه کامل ندارد، بلکه تنها تماس با ناحیه تناسلی می تواند موجب انتقال باکتری شود. به علاوه یکی از راه انتقال این عفونت باکتریایی از زایمان است، یعنی نوزاد می تواند با عبور از مجرای زایمان مادر بیمار این عارضه را دریافت کند. به همین دلیل لازم است مادران قبل از زایمان آزمایش های مربوط به بیماری باکتریایی کلامیدیا را انجام دهند. همچنین عفونت کلامیدیا در چشم می تواند از طریق تماس دهانی یا تناسلی با چشم رخ دهد، البته این عفونت شایع نیست.

شیوع کلامیدیا

این بیماری میزان شیوع نسبتاً بالایی دارد زیرا که بر طبق آمار منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) تنها در سال 2017، بیش از 1.7 میلیون مورد کلامیدیا گزارش شده است. با این حال، بسیاری از این موارد همچنان پنهان بوده و تعداد واقعی عفونت های کلامیدیا هر سال ممکن است نزدیک به 3 میلیون نفر باشد. مردان و زنان هر دو می توانند این عفونت را دریافت کنند، اما بر طبق آمار زنان به خصوص زنان جوان تر بیشتر از سایرین در معرض این عفونت هستند.
از همین روی CDC توصیه می کند که همه زنان فعال جنسی حداقل یکبار در سال برای انجام آزمایش های مربوط به بیماری های STI مراجعه نمایند.
از لحاظ آماری، برقراری رابطه جنسی با بیش از یک نفر احتمال دریافت STI را افزایش می دهد. از سایر عوامل خطر می توانیم به ابتلا به STI در گذشته یا در حال حاضر اشاره کنیم ، زیرا این عامل می تواند مقاومت بدن را کاهش دهد. همچنین قرار گرفتن در معرض تجاوز نیز ریسک ابتلا به این نوع بیماری را افزایش میدهد.

علائم کلامیدیا در مردان

اغلب مردان پس از ابتلا به این بیماری هیچ نشانه ای را تجربه نمی کنند. اما دسته ای دیگری علائمی دارند که معمولاً ظهور آنها بین 1 تا 3 هفته زمان نیاز دارد. برخی از شایع ترین نشانه های کلامیدیا در مردان عبارتند از:

1. احساس سوزش در هنگام ادرار کردن
2. ترشحات زرد یا سبز از آلت تناسلی
3. درد شکم و کمر
4. درد بیضه ها

همچنین ممکن است این بیماری عفونی در حنجره ایجاد شود. در این مورد، علائم اصلی شامل ترشحات، درد و خونریزی از این ناحیه است. برقراری رابطه جنسی دهانی با کسی که این عفونت را دارد، خطر ابتلا به کلامیدیا در گلو را افزایش می دهد. که در این صورت علائمی مانند گلودرد، سرفه یا تب ظاهر می شود.

علائم کلامیدیا در زنان

کلامیدیا به عنوان “عفونت خاموش” شناخته می شود زیرا در اغلب موارد افراد مبتلا به کلامیدیا ممکن است علائمی را تجربه نکنند. اگر زنی مبتلا به این بیماری شود، ممکن است چندین هفته به طول بیانجامد تا علائم بیماری ظاهر شوند. برخی از شایع ترین نشانه های این بیماری در زنان عبارتند از:

1. درد به هنگام مقاربت جنسی
2. ترشح از واژن
3. احساس سوزش در هنگام ادرار کردن
4. درد شکم و کمر
5. التهاب دهانه رحم (سرویکیت)
6. خونریزی بین دوره ها

در برخی از زنان، عفونت می تواند به لوله های فالوپ گسترش یابد، که ممکن است باعث ایجاد بیماری به نام التهاب لگن (PID) شود. PID یک اورژانس پزشکی محسوب می شود. علائم PID عبارتند از:

• تب
• درد شدید لگن
• حالت تهوع
• خونریزی غیرطبیعی واژینال بین دوره ها

کلامیدیا در برخی موارد رکتوم (راست روده) را آلوده میکند. که در این صورت علائمی مانند درد رکتوم، ترشحات و یا خونریزی ظاهر می شوند. همچنین این عفونت می تواند از طریق رابطه جنسی دهانی به گلو نیز منتقل شود و علائمی مانند سرفه، تب و گلو درد را ایجاد نماید.

درمان کلامیدیا

خوشبختانه کلامیدیا قابل درمان است و راه حل آن مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی است. آزیترومایسین و داکسی سایکلین از انواع آنتی بیوتیک هایی است که معمولاً برای درمان این عارضه تجویز می شوند. البته آنتی بیوتیک های دیگری نیز برای درمان این عارضه وجود دارد اما باید در دوز مصرفی این دارو دقت کرده و مطابق نظر پزشک مصرف نمایید. معمولاً مدت زمان رفع این عفونت دو هفته می باشد.
لازم است تا پایان دوره مصرف داروها و نیز بهبودی کامل از برقراری رابطه جنسی پرهیز نمایید زیرا که هنوز هم احتمال انتقال آلودگی وجود دارد. کلامیدیا قابل درمان است، اما لازم است از رابطه بدون محافظ پرهیز کنید زیرا احتمال عود مجدد این آلودگی وجود دارد. همچنین لازم است به یاد داشته باشید عدم درمان این بیماری می تواند عوارض جدی از جمله مشکلات باروری و التهاب مزمن را به همراه داشته باشد.

درمان های خانگی برای کلامیدیا

کلامیدیا از طریق عفونت باکتریایی ایجاد می شود. و تنها راه درمان آن از بین بردن عفونت با مصرف آنتی بیوتیک است. البته
برخی از درمان های مکمل می تواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند. یکی از درمان های خانگی که ممکن است به بهبودی علائم کلامیدیا کمک کند، مصرف گیاه دارویی گلدن سیل است که علائم این بیماری مانند التهاب و عفونت را کاهش می دهد. این گیاه سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند تا از بروز عفونت جلوگیری کند. در نتیجه مصرف این گیاه به کاهش علائم کلامیدیا کمک میکند.

تشخیص کلامیدیا

اولین مرحله برای تشخیص کلامیدیا بررسی علائم فیزیکی بیمار است. معاینه فیزیکی به پزشک اجازه می دهد تا هر گونه ترشح، زخم، و یا علائم غیر معمول را بررسی نماید. موثرترین آزمایش تشخیصی برای کلامیدیا در زنان دریافت نمونه از واژن به وسیله سواب و آزمایش ادرار در مردان است. اگر احتمال بروز عفونت در حنجره یا گلو وجود داشته باشد، ممکن است. از گلو نیز نمونه گرفته شود.

عوارض کلامیدیا درمان نشده در زنان

کلامیدیا در زنان در صورت عدم درمان می تواند منجر به بیماری هایی دیگری نظیر PID شود، این بیماری عفونی می تواند به رحم و تخمدان آسیب برساند. PID یک بیماری دردناکی است که وضعیت اورژانسی محسوب می شود. این بیماری همچنین می تواند آسیب به لوله های فالوپ را در پی داشته و منجر به ناباروری یا بارداری خارج رحم گردد. از سایر عوارض این بیماری برای زنان سرویسیت یا التهاب گردن رحم است.
همچنین زنان باردار مبتلا به این عفونت می توانند عفونت را در طی زایمان به نوزادان خود منتقل کنند، که این مورد می تواند موجب عفونت چشم و پنومونی در نوزادان شود.

عوارض کلامیدیا درمان نشده در مردان

مردان نیز در صورت بی توجهی به درمان این عارضه می توانند مشکلات جدی را تجربه کنند. التهاب اپیدیدیم (لوله ای باریک در بیضه ها) یا همان اپیدیدیمیت یکی از عوارض این بیماری است. در صورتی که عفونت موجب درگیری غده پروستات شود، علائمی از جمله تب، ناراحتی و درد در کمر ایجاد می شود. به علاوه اورتریت ( التهاب مجرای ادرار) از دیگر عوارض این بیماری در مردان است.
آرتریت واکنشی (نوع مزمن از آرتریت التهابی) از عوارض جانبی مشترک در مردان و زنان است که موجب آرتروز، ورم ملتحمه و التهاب سیستم‌های تناسلی، ادراری و گوارشی می شود.

کلامیدیا در گلو

برخی بیماری های جنسی می توانند در طول رابطه جنسی دهانی به گلو منتقل شوند. تماس با دهان، لب ها یا زبان برای انتقال این عارضه کافی است. اگر کلامیدیا را از رابطه جنسی دهانی دریافت کنید، ممکن است مثل عفونت کلامیدیا در واژن و مقعد هیچ علامتی نداشته باشید. اما اگر علائم کلامیدیا در گلو ایجاد شود، می توانند شامل موارد زیر باشند:

• گلو درد
• خشکی گلو
• تب
• سرفه

کلامیدیا در چشم

عفونت کلامیدیا در ناحیه تناسلی رایج است، اما می تواند در بخشهای دیگر بدن مانند مقعد، گلو و حتی چشم ها نیز ایجاد شود. این بیماری در چشم از طریق تماس مستقیم یا غیر مستقیم با باکتری ایجاد می شود. به عنوان مثال، اگر شما چشم خود را با دست آلوده لمس کنید، عفونت به چشم منتقل می شود. اگر چشم دچار عفونت کلامیدیا شود، علائم زیر رخ میدهد:

• قرمزی
• ورم
• خارش
• تحریک
• مخاط یا ترشحات
• حساسیت به نور

کلامیدیا در چشم قابل درمان است اما در صورت عدم درمان، می تواند منجر به کوری شود.

کلامیدیا و سوزاک ( گونوره )

کلامیدیا و سوزاک ( گنوره ) دو نوع شایع از بیماریهای جنسی مقاربتی STI هستند که عاملی باکتریایی دارند و در طول رابطه جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی منتقل می شوند.

هر دوی این بیماری ها معمولاً علائمی را ایجاد نمی کنند اما در صورتی که علائم بیماری ایجاد شوند. علائم کلامیدیا طی چند هفته بعد از ابتلا ایجاد می شوند در صورتی که علائم گنوره مدت زمان طولانی تری برای بروز نیاز دارد .
هر دوی این عفونت ها علائم مشابهی دارند. که عبارتند از :

• درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن
• ترشحات غیر طبیعی از آلت تناسلی مرد، مهبل (واژن) یا مقعد
• تورم در بیضه ها یا اسکروتوم (کیسه بیضه)
• درد رکتوم
• خونریزی از رکتوم

هر دو این عفونت ها می توانند منجر به بیماری التهابی لگنی و مشکلات تولید مثل در صورت عدم درمان شوند.

گونوره در صورت عدم درمان منجر به خارش و درد در رکتوم هنگام دفع می شود.

زنان مبتلا به گنوره در صورت عدم درمان دوره طولانی تر، شدید و درد در طول رابطه جنسی را تجربه میکنند.
هر دوی این بیماری ها می توانند به طور موثر با آنتی بیوتیک درمان شوند.

آنها هر دو قابل درمان هستند و ایجاد مشکلات بعدی در دراز مدت ناشی از آنها، نادر است.

جلوگیری از کلامیدیا

مطمئن ترین راه برای جلوگیری از این عفونت ، استفاده از کاندوم در طی مقاربت جنسی است.

همچنین برای برقراری رابطه جنسی سالم رعایت نکات نیز توصیه می شود:

• پرهیز از رابطه جنسی با افراد متعدد
• انجام تست این بیماری ها در فاصله زمانی منظم
• اجتناب از رابطه جنسی دهانی بدون محافظ
• برقراری رابطه جنسی ایمن.

جهت اطلاع از دیگر بیماریهای مقاربتی به بخش مقالات کلینیک اچ پی وی مراجعه کنید.